–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Η μετανάστευση για την Ελλάδα δεν είναι κάτι άγνωστο. Τις περισσότερες φορές ο πληθυσμός μεταναστεύει για βιοποριστικούς λόγους και αναζητά τρόπους επικοινωνίας με τους ανθρώπους που έμειναν στα πάτρια εδάφη.

Στο μακρινό παρελθόν, η επικοινωνία γινόταν δύσκολα και κυρίως με την ανταλλαγή γραμμάτων που πολλές φορές το ταξίδι τους ήταν πολύ μεγάλο. Σε μια κόλλα χαρτί τόσο ο αποστολέας όσο και ο παραλήπτης έπρεπε να χωρέσει ειδήσεις άλλοτε καλές και άλλοτε όχι, απορίες, χαρές και λύπες και έπειτα να περιμένει την πολυπόθητη απόκριση, κάποιο πεσκέσι και φυσικά την ελπίδα για να συνεχίσει να ζει!

Κάτι παρόμοιο ισχύει και για το νιόπαντρο ζευγάρι του σημερινού βιβλίου. Ο Δημοσθένης και η Ελέγκω είναι από τη Χίο, ο άνδρας θα μεταναστεύσει στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια και η γυναίκα του θα περιμένει το πολυπόθητο εισιτήριο για να πάει κοντά του, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Στο σύντομο αυτό βιβλίο το οποίο είναι δομημένο με επιστολές που κατάφεραν να ανταλλάξουν οι ήρωες ενόσω βρισκόμαστε στα χνάρια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας ενός μεγάλου συναισθηματικού φορτίου.

Ο Δημοσθένης εργάζεται στο χαλυβουργείο, παραθέτει στα γράμματά του τα άγχη του σχετικά με την πίστη της Ελέγκως, σκιάζεται μη και αρρωστήσει, αναρωτιέται αν και εκείνη νιώθει την έλλειψη του και την καθησυχάζει σχετικά με την μεταφορά της στην Αμερική. Μαζεύει χρήματα, αναζητά σπίτι για να στεγάσει την ευτυχία τους και προσπαθεί να της περιγράψει μέσα σε λίγες γραμμές τον νέο τόπο που θα στεγάσει τα όνειρά τους.

Η Ελέγκω του δίνει πληροφορίες για τη Χίο, για τα λίγα στρέμματα που καλλιεργεί, για την κατάσταση του σπιτιού τους, τους λίγους συγγενείς και αδημονεί για το εισιτήριο που θα τους ενώσει και πάλι. Περιμένει στωικά χωρίς να μπορεί να επισπεύσει την κατάσταση, σιγολιώνει σαν αναμμένο κερί και προσπαθεί με τη φαντασία της και τα στοιχεία που της δίνει ο Δημοσθένης, να πλάσει στο μυαλό της τον νέο αυτό μακρινό τόπο.

Τρέφουν ελπίδες, φοβούνται για τη λησμονιά και για το άγνωστο και ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον.

Η πείνα, η φτώχεια, η έλλειψη, οι αγωνίες, οι πόθοι και οι αναμνήσεις που στοιχειώνουν τη σκέψη τους αναμοχλεύονται με τις λέξεις και συνθέτουν ένα φορτισμένο σκηνικό ικανό να σε αγγίξει. Λόγια απλά, καθημερινά, για άλλους ίσως ρηχά, περιγραφές, επεξηγήσεις, απαντήσεις σε ερωτήσεις περιττές, μα όλα κάπου αποσκοπούν. Για μένα, στην μεταξύ τους επικοινωνία, στο σημείο επαφής που πρέπει να κρατήσουν ζωντανό, στην κοινή τους ζωή που θέλουν να πυροδοτούν δίνοντας με αυτός τον τρόπο ώθηση να συνεχίσουν να υπομένουν και να επιμένουν σε ένα όνειρο.

Δυστυχώς, όπως θα γίνει αντιληπτό στο τέλος του βιβλίου, το δικό του όνειρο έμεινε μετέωρό, έμενε ημιτελές, απραγματοποίητο, άπιαστο. Το Πιτσιμπούργκο χάθηκε για πάντα, η Ελέγκω έμεινε στη Χίο και η τύχη του Δημοσθένη θα μας μείνει άγνωστη…

Η Σώτη Τριανταφύλλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε στο Φαρμακευτικό Τμήμα της Φυσικομαθηματικής και στο Γαλλικό Τμήμα της Φιλοσοφικής του ΕΚΠΑ. Είναι διδάκτωρ στην Αμερικανική Ιστορία και στην Ιστορία των πόλεων. Έχει κάνει μεταδιδακτορικές σπουδές στη φιλοσοφία των μαθηματικών και στις διεθνείς σχέσεις.

 Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, νουβέλες, δοκίμια και διηγήματα. Μεταφράζει από τέσσερις γλώσσες και αρθρογραφεί στον Τύπο. Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα έργα της: Το εργοστάσιο των μολυβιών (2000), Φτωχή Μάργκο (2001), Άλμπατρος (2003), Συγχώρεση (2005), Κινέζικα κουτιά (2006), Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης (2008), Λίγο από το αίμα σου (2008), Ο χρόνος πάλι (2009), Αύριο, μια άλλη χώρα (2009), Ο υπόγειος ουρανός (2010), Για την αγάπη της γεωμετρίας (2011), Σπάνιες γαίες (2013), Μηχανικοί καταρράκτες (2014), Γράμμα από την Αλάσκα (2015), Αστραφτερά πεδία (2016), Το τέλος του κόσμου σε αγγλικό κήπο (2017, Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας), Το λούνα παρκ στο ιερό βουνό (2019), Σικελικό ειδύλλιο (2021), Άκου το λιοντάρι (2023), Η φυγή (νέα έκδοση, 2023), τα δοκίμια Αριστερή τρομοκρατία, δημοκρατία και κράτος (σε συνεργασία με τον Ηλία Ιωακείμογλου, 2003), Μιλώντας με την Αλίκη για τη φιλοσοφία και το νόημα της ζωής (2012), Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ενσωμάτωση, αφομοίωση (2015), Μόνοι στον κόσμο: Ευρωπαίοι συγγραφείς, αντιαμερικανισμός και αμερικανική μοναξιά (2019), καθώς και η συλλογή πολιτικών άρθρων Καρχαρίες και κοριοί. Σημειώσεις για την Τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα (2023).

Επίσης έχει γράψει βιβλία για παιδιά και νέους: Γράμμα από έναν δράκο (2005), Αφρικανικό ημερολόγιο (2008), Η Μιλένα και το φρικτό ψάρι (2011), Η Μαριόν στ’ ασημένια νησιά και στα κόκκινα δάση (αναθεωρημένη έκδοση 2014), Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού (2015), Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού (ξανά) (2016), Μιλώντας για την Έκφραση-Έκθεση (2017).

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.