Ποιήματα

Δημοσίευση: 22.03.2019

Ετικέτες

Κατηγορία

ΤΑΒΕΡΝΑΚΙ

Χρήμα, πιτσαρίες και αγροτικά.
Απλωμένα σε χάρτη νησιού λιγδωμένο με λάδι.
Η προσμονή για σύνταξη, θολοί υπολογισμοί.
Θαμπώνουν όλα πιο πολύ με κάθε λέξη και αριθμό.
Τρακτέρ σαν λάμψεις και οι πεθερές σαν σκιά
Οι γυναίκες που δεν πρέπει να ανακατεύονται
αλλά είναι πιο πολύ εκεί σαν απούσες.
Στην δίπλα καρέκλα γεμίζουν τα παιδικά όνειρα
με κατεψυγμένες γαρίδες και πατάτα σε όγκους.
Πεθαίνει η μαγεία
για να ζήσει ένα παιδί που οφείλει να μεγαλώνει.
Μόνο το βλέμμα οφείλει να αντιστέκεται
ραμμένο πηχτά στις μνήμες.

 

ΑΝΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΜΟΝΗ

Κάποτε θα με γράψουν
πριν προλάβω να γράψω εγώ για εκείνους.
Κλεισμένος σε ένα τετράγωνο χαρτί…
Ασφυκτικά!
Ξεχνάω πως να περιμένω
και προσεύχομαι όλα να γίνουν κύβος.

 

ΑΓΙΑ ΕΙΚΟΝΑ

Πότε τα βαθιά καφέ του βλέμματος αυστηρά
Πότε γλυκά και συγκαταβατικά 
Καμιά φορά ακόμα και έκπληκτος
Και για μέχρι το τέλος του κόσμου θλιμμένος 
και στον πιο κακό και στον πιο καλό
Κρυμμένος στην υπερπαρουσία του
ακολουθώντας τόση αφόρητη ανθρωπίλα

 

ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ

Το μέλλον Μου
Ενσαρκωμένος άγνωστος παράγοντας καθορισμού
Εαυτοί που κοιτάνε μόνο προς τα μέσα
Γλύφω αντικατοπτρισμούς και κλώνους
Ψάχνω την πηγή του κάθε τρόμου
Χτυπάω έξω από την πόρτα,
ενώ έχω χτιστεί από την αρχή στα θεμέλια
Τρομερή σιγή πριν τους κυκλώνες
κάθε Ίδια μοίρα
Εκτινάσσεται, αργεί, σακατεύεται
τρέχει, επιστρέφει, ψευτοθεριεύει
Όλα μια υπόσχεση χωρίς αρχικό αποστολέα
Παραμορφωτικός καθρέφτης ο χάρακας
Τον κρατάω και μετράω σκοτάδια

 

ΜΙΚΡΟΕΡΩΤΑΣ

Λέω όχι στις γυναίκες
Τα ναι μόνο για μικρές σπαρακτικές στιγμές μαζί
Λίγα nanoseconds για λευκά κρινοδάχτυλα
Για μορφές μυστήριας καμπυλότητας. 
Θυσιάζω πλεονάζων δυναμικό
Πολλές φορές βαραίνει αφόρητα.

_

γράφει Van V

Μην ξεχνάτε ότι το σχόλιο σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Οι μέρες της νιότης μας

Οι μέρες της νιότης μας

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Οι μέρες της νιότης μας

Άνθρωπος

Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί  και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,  Για...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου