–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Στο μοναστήρι της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο, εργάζεται και περνά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του, ο Χριστόδουλος. Ο παππούς του, χρόνια ιερέας στο ιερό σπήλαιο της Αποκάλυψης, τον μύησε στα μονοπάτια της θρησκείας και τον εντρύφησε στην τιμιότητα, την ευλάβεια και την κατάνυξη.

Ένας εσωστρεφής άνδρας, με κοφτερό μυαλό, άνευρο παρουσιαστικό και εξαιρετική φωνή, έγινε ψάλτης από νεαρή ηλικία. Διψασμένος καθώς ήταν για γνώση, διάβαζε συνεχώς, πέρασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, πήρε υποτροφία σε πανεπιστήμιο του Λονδίνου και κατέληξε στη γενέτειρά του την Πάτμο, αναλαμβάνοντας μια διοικητική θέση στη Μονή.

Είναι συνεσταλμένος, ντροπαλός, απόμακρος, ένας κοσμοκαλόγερος όπως τον αποκαλούν, εργάζεται συνετά, μελετά συνεχώς και πράττει περισσότερα από τα δέοντα για τους πολύτιμους θησαυρούς που διαθέτει το μουσείο του μοναστηριού. Τηρεί αρχείο, διεκδικεί από το κράτος τα δέοντα για την ασφάλεια τους και ευλαβικά ακολουθεί ένα καθημερινό πρόγραμμα, χωρίς την παραμικρή απόκλισή του, έως ότου στο νησί εισβάλει η αύρα μιας γυναίκας.

Η κοσμοπολίτισσα από τη Φλωρεντία, Ιζαμπέλα Οντιτόρε, αρχιτέκτονας στο επάγγελμα, είναι εκθαμβωτικά όμορφη, μια γυναίκα άλλου επιπέδου με απαιτήσεις υψηλές, έχει αναστατώσει τον ανδρικό πληθυσμό της Πάτμου και έχει έρθει για να μείνει. Αγοράζει ένα σπίτι στο νησί με μοναδική θέα, κάνει δωρεές και προσπαθεί να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του τόπου.

Η «δούκισσα της Φλωρεντίας», με περίσσεια αυτοπεποίθηση θα καταφέρει να αποδιοργανώσει τον Χριστόδουλο, θα τον κάνει να την ερωτευτεί, αλλά το τέλος της ιστορίας τους θα είναι απρόβλεπτο.

Ο κλεμμένος κώδικας Νο. 39, ένας αληθινός θησαυρός, μια αυθεντική περγαμηνή που πλέον βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Οξφόρδης, η επιγραφή «ψυχής ιατρείον», ο πίνακας «Δευτέρα Παρουσία» του Μιχαήλ Άγγελου, μια βραδιά αποκαλύψεων και τα 43 σκαλοπάτια που οδηγούν στην είσοδο του σπηλαίου της Αποκαλύψεως, περιπλέκονται με το ρομαντικό ειδύλλιο του Χριστόδουλου και της Ιζαμπέλα και κρατούν το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού στο ζενίθ.

Αρχέτυπα χειρόγραφα, βιβλία βυζαντινής και μεταβυζαντινής εποχής, ένας από τους μεγαλύτερους θησαυρούς του κόσμου ο Πορφυρός Κώδικας, ο Χριστός Ελκόμενος αλλά και το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο του 6^ου αιώνα που κάποτε είχε στα χέρια του ο Ιουστινιανός, είναι λίγα από τα ξεχωριστά κειμήλια που θα διαβάσουμε στο βιβλίο, τα οποία αναμοχλεύονται μέσα από την ιδιαίτερη πένα του συγγραφέα που περιγράφει μοναδικά την απαράμιλλη ομορφιά της Πάτμου, τις καθηλωτικές ιστορικές γωνιές της, την κατανυκτική θρησκευτική ατμόσφαιρα που σε κατακλύζει, το ονειρεμένο περιβάλλον του νησιού, τη μαγική θαλασσινή αύρα και τα κύματα του Αιγαίου, ταξιδεύοντας νοερά το νου του αναγνώστη.

Θα διαβάσουμε για ένα φιλί στη βροχή, μια διακοπή ρεύματος, ένα χαλαρό «μη, δεν πρέπει», ένα μυστηριώδες «έγκλημα», την ημερομηνία – σταθμό 3/4/2012, μια αλλιώτικη Ανάσταση, ένα δυσβάσταχτο «Χριστός Ανέστη», μια εξαγριωμένη καταιγίδα, μια πετρόχτιστη εγκαταλελειμμένη εκκλησία, τον Αλμπέρτο και την επιστολή απόγνωσης που συνοδεύει τον Χριστόδουλο σε μια χωρίς δεύτερες σκέψεις απόφαση.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Μένιου Σακελλαρόπουλου, ένα μικρό βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…ο έρωτας είναι η μεγαλύτερη χαρά, αλλά μερικές φορές η μεγαλύτερη δυστυχία της ζωής. Είναι η ίδια η ζωή, μην το ξεχάσεις αυτό …

Είναι ο έρωτας καταστροφικός; Υπάρχουν γυναίκες – δηλητήριο; Έως που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για το χρήμα; Ποιος χρίζει μεταφοράς σε ένα κέντρο αποκατάστασης εγκεφαλικών βλαβών; Σε ποιον ανήκει ο διακαής πόθος να επισκεφτεί την χαμένη πόλη των Ίνκας, Μάτσου Πίτσου;

Ερωτήματα που μπορείς να βρεις τις απαντήσεις τους, ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου, ενός καταπληκτικού βιβλίου, μεστό σε ιστορία, κατάνυξη, αγάπη και απληστία.

Πραγματικά το απόλαυσα! Το διάβασα απνευστί και το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους!  

Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος δεν ασχολήθηκε με αποτρόπαια εγκλήματα, μετά τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θράκης, παρά μόνο πολύ αργότερα, στα μυθιστορήματά του. Τον είχε κερδίσει ήδη η δημοσιογραφία, την οποία ταλαιπωρεί επί σαράντα δύο συναπτά έτη.

Ξεκίνησε μαθητής λυκείου ακόμα από το Φως, μύρισε το μελάνι στις εφημερίδες Βραδυνή, Έθνος, Ελεύθερος Τύπος, Αθλητική, Sportime, Derby, στα περιοδικά Εικόνες, Nitro, Active, Επίκαιρα, βούτηξε στα ερτζιανά (ΕΡΑ, Sport FM, Sentra FM, SPORT 24), ήταν στο Mega Channel, στο Open TV και ξανά στο Mega.

Έκανε τρεις φορές τον γύρο της Ευρώπης, φτάνοντας ως τη Νότια Αφρική, με εκατοντάδες ρεπορτάζ και χιλιάδες βίντεο, όλα με ένα δικό του χρώμα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΠΣΑΤ, από τον οποίο έχει βραβευτεί τέσσερις φορές για τηλεοπτικά θέματα. Παραμένει έφηβος και εκρηκτικός, συνεχίζει να ονειρεύεται, να χαμογελάει, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται, και πιστεύει στην… άσπρη μέρα.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.