Σε Ποιά Σημαία να πιστέψω…;
Σε Ποιόν Θεό;
Αφού Πατρίδα
και Θρησκεία αναζητώ…
Για ποιά “Ειρήνη” πρέπει
να πολεμήσω…;
Αυτός Ο Δρόμος
δεν μας βγάζει πουθενά.
Το Όπλο που έπρεπε στον ώμο
να κρατήσω, παιχνίδι έγινε,
Μέσα σε Χέρια Παιδικά…
Πότε θ’ αλλάξει
πορεία αυτό το πλοίο;
Τόσες φουρτούνες…
Πώς να αντέξει το σκαρί;
Κι αν πιά ο κόσμος
κόπηκε στα δύο,
δεν θα προλάβει
τίποτα να σωθεί…
Πόσες Γενιές θα πρέπει
να περάσουν;
Κλάματα πόνου…
Πόσα θα ακουστούν;
Αφού Οι Επόμενοι
Την Ιστορία θα ξεγράψουν.
Όλα Όσα Χτίσαμε…
Χωρίς ανάμνηση δεν αρκούν.
_
γράφει η Μαρία Νάντη
0 Σχόλια