Προς το θεό Απόλλωνα
Προσμονή, για σε, παντοτινέ έρωτα.
Αμαρτωλό νησί.
Καρτερώ , τη συνάντησή μας. Αυτή που θα ανάψει τη φλόγα για ζωή ξανά. Αυτή που θα γίνει η υπενθύμιση για την αίσθηση και το αγγίζειν του έρωτα.
Του έρωτα αυτού , που σε κάνει να γεύεσαι κάθε στιγμή, κάθε άνθρωπο, κάθε γουλιά από τον καφέ σου, κάθε κόκκο αλμύρας στα χείλη σου , που άφησε το θαλασσινό νερό.
Κάθε ανατολή σου έχει διαφορετικό χρώμα. Διαφορετική αίσθηση .
Η θάλασσά σου πότε αφρισμένη , πότε σε νηνεμία. Νιώθει, αφουγκράζεται τα θέλω της ψυχής σου. Πάντα εκεί για να σε ακούει.
Απόλλωνας το όνομά σου.
Θεϊκή η ιδιότητά σου.
Μαγεύεις τους ανθρώπους σου.
Τους δίνεις αναμνήσεις και λαχτάρα μέχρι την επόμενη συνάντηση.
Με εκτίμηση,
κάποιος Νοσταλγός.
_
γράφει η Ξένια Ζερβού
Κάθε Ανατολή σου έχει διαφορετικό χρώμα…
όμορφα ακούμπησε η φράση σας στη σημερινή ανατολή που σας διάβασα.. Καλημέρα!