7.03.2017

Τα παλιά αρχοντικά
μόνα κι έρημα δίπλα στο λιμάνι
παλιές στιγμές αναπολούν και κλαίνε…
Βουρκώνουνε οι μαραμένες βουκαμβίλιες στην αυλή τους
Κι αυτά τα φαγωμένα απ’ την αλμύρα παραθύρια δάκρυα στάζουν.
Ποιος είπε πως τα άψυχα ψυχή δεν έχουν;
Αν είχαν στόμα τόσα θα ’χαν να μας πουν.
Ιστορίες που παλιώσανε μέσα στο χρόνο
Αγάπες κι όνειρα που λησμονήθηκαν!
Απόψε η θάλασσα γαλήνεψε
Γέμισε ο ουρανός χιλιάδες χρώματα
Σκούρο μπλε ντύθηκε και μύρισε αλμύρα η μοναξιά.
Μέσα στην απεραντοσύνη της σιωπής
σαν να ’τριξε κλειδί στη σκουριασμένη πόρτα.
Αλήθεια να ’ναι άραγε η μια ακόμα πλάνη;

_

γράφει η Σμαραγδή Μητροπούλου

Ακολουθήστε μας

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ιουνίου αναμνήσεις

Ιουνίου αναμνήσεις

  Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει… Τι μένει απ’ τον Ιούνη;   Η βόλτα στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Η ιεροτελεστία του φιλιού – κρυμμένη στις βουκαμβίλιες, μακριά απ’ τις αδιάκριτες ματιές –   Γύρω γιασεμιά, λουλούδια κι ασπρισμένοι τοίχοι. Σοβάδες που ξεκολλούν και...

Σε προσμένω

Σε προσμένω

Σε προσμένω κάτιΔιάπυρους Ιούνηδες καιΤ’ απεχθή φθινόπωρα. Τους ενδιάμεσους μήνες Είτε τρώω χιόνι καιΦλέγομαιΕίτε κρεμάμενος σε μια σεκόγιαΣφίγγω τη θηλή Και σου γράφω ποιήματα.   _ γράφει η Παρασκευή...

2 σχόλια

2 Σχόλια

  1. 'Αννα Ρουμελιώτη

    Πολύ όμορφα δοσμένο.. γεμάτο εικόνες και συναισθήματα. Μου άρεσε πάρα πολύ!!

    Απάντηση
  2. Ελένη Ιωαννάτου

    “Αλήθεια να ’ναι άραγε η μια ακόμα πλάνη;”. Είναι δύσκολο να διακρίνεις πολλές φορές την αλήθεια απ’ το ψέμα! Μου άρεσε πολύ το ποίημα σου Σμαραγδή!!!

    Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *