“And the river flows beneath your skin
Like savage horses kept within
And all is wasted in the sand
Like breaking diamonds with your hand”
Royksopp – Running to the Sea
“And rise with me forever
Across the silent sands
And the stars will be your eyes
And the wind will be my hands”
The Handsome Family – Far from any Road
Στ’ αυτιά σου μία άγκυρα και τα μαλλιά λυμένα
Το δέρμα σου κατάλευκο και δροσερό σαν γάλα
Κοιτάς και ονειροπολείς, αόριστα, θλιμμένα
Μ’ εκείνα τα κατάμαυρα τα μάτια τα μεγάλα
Μια αλυσίδα κρέμεται στο πόδι σου δεμένη
Κι ένα αρχαίο φυλαχτό ανάμεσα στα στήθη
Στα δάχτυλά σου πιάστηκε μια αχτίδα μαγεμένη
Που πέρασε και χάθηκε σαν ξένο παραμύθι
Σαν δυο ποτάμια ορμητικά χύθηκαν τα μαλλιά σου
Πλημμύρισαν τους ώμους σου κι έφτασαν στη πλάτη
Μια πεταλούδα κάθισε μέσα στην αγκαλιά σου
Με ευωδιές, χρυσόσκονη και χρώματα γεμάτη
Σαν άλογα οι φλέβες σου χτυπάνε και καλπάζουν
Η λάμψη απ’ τα μάτια σου θόλωσε τα αστέρια
Τα χέρια μου σαν άνεμος πάντα θα σε σκεπάζουν
Μάταια˙ σαν να σπάζουμε διαμάντια με τα χέρια
Ζωγράφισα τα χείλη σου με κόκκινο μολύβι
Κι έχω με γκρίζο απαλό τα βλέφαρα σκιάσει
Μα πώς να δείξω την σκιά που μέσα σου σε θλίβει;
Μα πώς τον άψυχο καμβά να κάνω να σου μοιάσει;
Ατέλειωτο και σήμερα έμεινε το πορτραίτο
Του λείπει αυτή η ένταση και η μελαγχολία
Σου πρέπει, Άγρια Ομορφιά, κάτι απ’ τον Τιντορέττο
Δυο στίχοι και το ιδανικό που κρύβουν τα βιβλία
Πολύ όμορφο,λυρικό,με εικόνες ζωντανές,έντονα συναισθηματικό!
Ο ρυθμός και οι εικόνες που πλάθετε σε κάθε ποίημα σας ξεκλειδώνουν κάποιες άγνωστες διαδρομές στη φαντασία και στο υποσυνείδητο. Είναι η αφορμή για ένα μακρύ ταξίδι, που μπορεί όμως μέσα σε λίγες γραμμές να φτάσει στον προορισμό του. Είναι νομίζω η διαφορά ανάμεσα στην ποίηση και στον πεζό λόγο. Επιστρέφω πολλές φορές στα ποιήματά σας και κάθε φορά ανυπομονώ για το επόμενο.
…Μα πώς να δείξω την σκιά που μέσα σου σε θλίβει;
Μα πώς τον άψυχο καμβά να κάνω να σου μοιάσει;
Ατέλειωτο και σήμερα έμεινε το πορτραίτο…
Πολύ πολύ όμορφο κύριε Αντωνίου!!!!
Εικόνες πανέμορφες! Λυρικές! Γλυκές!
Η γραφή σας τόσο λυρική και συναισθηματική τόσο έντονη!!!!
Όμορφος λυρικός ο κάθε σου στίχος.
Στο ποίημά μου “Ονείρου μονοπάτια” έγραφα….
Δεν ξέρω όμως να κάνω ζωγραφιές
να ζωγραφίζω ξέρω με τους στίχους….
Έτσι κι εσείς…. Ζωγραφίσατε με στίχους και μας δώσατε με περισσή ακρίβεια την εικόνα της… Πορτραίτο εκπληκτικά ζωντανό στα μάτια της ψυχής μας… Λάτρεψα το μέτρο, τον ρυθμό, την ρίμα, τις λέξεις, τον λυρισμό, την υπέροχη απόδοση στους από τα αγγλικά ενταγμένους στίχους… Υπέροχο ποίημα… Υπέροχο… Πόσο τυχερή πρέπει να νιώθει εκείνη;… Πόσο;…….