Σφίξε μου το χέρι
γλιστράει μέσα μου ο πόνος
σαν κοφτερό μαχαίρι
και κομματιάζει τη σιωπή μου.
Αγκίδες χίλιες δυο σκορπάνε το νου μου
και οι λέξεις δεν κοντοστέκονται πια
μήτε με λογαριάζουν.
Σφίξε με να μην μιλήσω
να τιθασεύσω το μυαλό να μην τολμήσω.
Έχει τόση πίκρα η αλήθεια μου, που
με συντρίβει με πρόσωπα πολλά και ψεύτικα
με συνθλίβει .. με τρομάζει.
Πώς γίνεται να με θυμάμαι
μα να νιώθω πως δεν με γνώρισα ποτέ.
Μα εσύ όμως ξέρεις
Σφίξε με μέσα σου
μη με αφήνεις .. μη με ξεχάσεις
άσε τη λήθη μόνο για μένα
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Σφίξε με μέσα σου
μη με αφήνεις .. μη με ξεχάσεις
άσε τη λήθη μόνο για μένα!!! Υπέροχο!!!Συγκλονιστικό!!!Μπράβο σου Άννα!!! Την καλημέρα μου.
Σπαρακτικό βρε ΆΝΝΑ μου ”…μη μ’ αφήνεις μη με ξεχάσεις, άφησε τη λήθη για μένα…” Αχ..
Πόση ανάγκη έχουμε από ένα χέρι να σφίξει το δικό μας όταν γλιστράει μέσα μας ο πόνος. Πολύ όμορφο Άννα!
Σοφία μου με τα όμορφα λόγια σου να είσαι πάντα καλά!Σε ευχαριστώ πολύ!
Έχει και η λήθη τη χρησιμότητά της … σου δείχνει τον τρόπο να αντιστρέψεις το αχ να το κάνεις χα και να την στείλεις παραπέρα…. να είσαι καλά Λένα μου και να μη μου στενοχωριέσαι 🙂
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Χριστίνα!
Ούτε που μού είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι το ΑΧ εύκολα παιρνεί τούμπα και γίνεται ΧΑ . Μπράβο βρε ΆΝΝΑ και το είχα ανάγκη…
Φοβερή η κατακλείδα Άννα μου… με άγγιξε πολύ…
Σε ευχαριστω παρα πολυ γλυκια μου Ελενα!
όμορφο..συναισθηματικό..όπως μου αρέσει απο την πένα σου… Καλημέρα
Αφου σου αρέσει τι μπορώ να πω εγώ;;; 😉 Την καλημέρα μου και την αγάπη μου Μάχη!
Η πιο δυνατή κουβέντα που διάβασα ποτέ και απευθύνονταν στον εαυτό ΜΟΥ !
ΚΑ*ΤΑ*ΠΛΗ*ΚΤΙ*ΚΟ*!!!!!!!!!!!!!!!!
Μπράβο ‘Αννα!!!!!!!!!!!
Λίγο πολύ οι περισσότεροι τα έχουμε φορέσει αυτά τα πρόσωπα για διαφορους λόγους. Σας ευχαριστώ παρα πολύ!!