Πυγολαμπίδες
Δεν είχα χτήμα την χαρά για να σου την χαρίσω
της ευτυχίας τον καρπό μαζί σου να θερίσω
μες τη μεγάλη θάλασσα δεν είχα ένα κύμα
δεν είχα αστέρι οδηγό, δεν είχα αγέρι πρίμα
Πόσο φύγαν οι χαρές μας βιαστικά
φύγαν όλες σαν μικρές πυγολαμπίδες
που ανάψαν στο σκοτάδι ξαφνικά
και σβηστήκαν στις μεγάλες καταιγίδες
Δεν είχα νήμα να πιαστώ σίγουρα να βαδίσω
τα κατατόπια της ζωής μαζί σου να γνωρίσω
και στου Δαιδάλου σ’ έχασα το πρώτο μονοπάτι
σα να ‘σουν όραμα, γλυκιά οφθαλμαπάτη
της Ελένης Λιάκου
0 Σχόλια