«το δικαίωμα του αναγνώστη» (Γαβριηλίδης, 2017)
Είναι μερικές φορές που ο λάτρης της λογοτεχνίας νιώθει την ανάγκη να χαθεί στους λαβυρίνθους των προσεγγίσεων μελετητών. Ανθρώπων οι οποίοι στον ένα ή άλλο βαθμό συνέβαλαν στην εξέλιξή της κριτικής στη χώρα μας. Με τέτοιο σκεπτικό ενέσκηψα και στο μικρό τυπογραφικά βιβλίο του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, «το δικαίωμα του αναγνώστη» (Γαβριηλίδης, 2017), το οποίο περιλαμβάνει κείμενα της τετραετίας 1996-1999.
Πρόκειται για επιφυλλίδες από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ που συνδέουν την επικαιρότητα με το διαχρονικό πάνω σε ένα λογοτεχνικό κλάσμα. Με γλώσσα άμεση σχολιάζει όχι μόνο τη λογοτεχνική επικαιρότητα, να ερμηνεύει το παρόν μέσα από τη λογοτεχνία μεταφέροντας τον αναγνώστη από το ειδικό στο γενικό. Εντυπωσιάζει το αναλυτικό μάτι του αρθρογράφου και η ευρυμάθειά του. Αποδομεί και επαναδομεί με μάτι κριτικό τον λογοτεχνικό του προβληματισμό, με αφορμή πάντα το επίκαιρο γεγονός.
Το πλήθος των πληροφοριών εντυπωσιάζει. Συχνά πληροφορίες αδιάφορες αρμονικά ενταγμένες στο κείμενο φωτίζουν την οπτική του επιφυλλιδογράφου. λεπτομέρειες που στο δημοσιογραφικής λογικής δοκίμιο αποκτούν βαρύτητα αποδεικτικού υλικού της θέσης του και συνάμα ενημερώνοντας τον αναγνώστη. Βαθύς μελετητής των ελληνικών γραμμάτων ο Δασκαλόπουλος σκιαγραφεί πτυχές του έργου λογοτεχνών φέρνοντας στην επιφάνεια αθέατες πλευρές της λογοτεχνικής κληρονομιάς τους. Άλλωστε ο Δασκαλόπουλος έχει ήδη αφήσει στα γράμματα τις ογκώδεις μελέτες του για τον Καβάφη, τον Σεφέρη και τον Ελύτη, για τους οποίους αφιερώνει ή εντάσσει σε επιφυλλίδες αρκετές φορές. Και πλάι τους ο Σικελιανός, ο Λορεντζάτος, ο Αναγνωστάκης, ο Καρυωτάκης και άλλοι.
Η επιφυλλίδα δεν επιτρέπει βέβαια βαθύτερες κριτικές προσεγγίσεις. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αποδεικνύει πως η ποίηση και γενικότερα η λογοτεχνία τοις πράγμασι ακουμπά κάθε πτυχή της ζωής των αναγνωστών, από γιορτές μέχρι θρήνους και μνημονικές επετείους.
0 Σχόλια