Σκέψεις που πλαγιάζουν το ξημέρωμα

Η δύση του ηλίου

στόλισε κι απόψε με μαεστρία

τον πολίτικο ουρανό,

που μύρισε τριαντάφυλλο και γιασεμί.

Μα εσύ,

αδημονείς την Χρυσή Ώρα,

ώστε οι Ερινύες να κρυφτούν

σαν τους καλικάντζαρους∙

γιατί, η συνείδηση

σου χτυπά κάθε βράδυ με επιμονή

την πόρτα του μυαλού

και κρούει δίχως φόβο

τον κώδωνα του φιλότιμου

και της αξιοπρέπειας.

Σκέψεις, που βασανίζουν το νου

και πλαγιάζουν το ξημέρωμα.

_

γράφει η Μαρία Θωμάδη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!