γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

Αν νομίζετε ότι ένας 80χρονος δεν είναι σε θέση να θέσει τον εαυτό σου σε περιπέτειες, είστε οικτρά γελασμένοι! Ο πρωταγωνιστής της σημερινής μας ιστορίας, είναι έτοιμος να καταρρίψει τα ‘πιστεύω’ σας, είναι έτοιμος να εμπλακεί σε καταστάσεις ξέχειλες σασπένς, στρες και αγωνία, είναι έτοιμος να κυνηγήσει δολοφόνους σε ένα μέρος ιερό, σε ένα μέρος με δικούς του κανόνες και νόρμες.

Ο λόγος για τον Ιούλιο Φέρτη. Πλέον είναι μόνος στη ζωή. Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία, είναι χήρος και έχει για συντροφιά του τους πόνους στα γόνατα και τη συχνοουρία. Περιτριγυρίζεται από το φάντασμα της μοναξιάς, και εκείνο της κατάθλιψης επιδιώκει να τον κάνει κτήμα του. Είναι συνταξιούχος ιδιωτικός ερευνητής και είναι βέβαιος πως τίποτα δεν μπορεί να ταράξει τη βαρεμάρα και την ανία του.

Ένα όραμα και μια παράκληση από τη Μαρία θα αλλάξουν τον ρου της ιστορίας του άρδην και ο Ιούλιος που δεν ήταν άθεος και συνάμα δεν ήταν θρήσκος, θα βρεθεί στο περιβόλι της Παναγίας. Ήταν παρότρυνση; Ήταν συγκυρία; Ήταν ένα σημάδι που δεν έπρεπε να αγνοήσει; Ότι κι αν ήταν, ο κύβος είχε ριχθεί, η απόφαση ήταν δεδομένη και το ταξίδι του πια γεγονός.

Ο Ιούλιος με τη συνδρομή του φίλου Δημήτρη, κρατά στα χέρια του το διαμονητήριο και φτάνει στο Άγιο Όρος. Η κατανυκτική ατμόσφαιρα, το άβατο που περικλείει ο τόπος, το πλήθος ανδρικού πληθυσμού που συρρέει να προσκυνήσει στη χάρη Της και οι προσευχές, τα τάματα και η ευλάβεια των πιστών, δημιουργούν ένα ιδανικό σκηνικό για τον προσκυνητή, μα όχι και για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας.

Εδώ, στο Άγιο Όρος θα γίνουν ειδεχθή εγκλήματα. Ο Ιούλιος ως άλλοτε ιδιωτικός ερευνητής θα κληθεί να συνδράμει στη λύση του μυστηρίου ενόσω η αστυνομία δεν θα λάβει ποτέ έκκληση για βοήθεια. Πλάι του θα έχει μοναχούς ικανούς, μοναχούς πράους και άλλους φοβισμένους, μοναχούς που σίγουρα φοβούνται ακόμα και για τη δική τους ζωή.

Ο Σωφρόνιος, ο Παχούμιος και ο Εφραίμ, οι αμυντικοί πύργοι των ιερών μονών, μια παράξενη και συνάμα αδιανόητη νεκρική πομπή, τα αναπόσπαστα αντικείμενα που εξαφανίζονται από τους δολοφονημένους μοναχούς πάντα τα ίδια, τα μακελεμένα ράσα και ένα τάμα που επιτέλους εκτελείται κακήν κακώς, είναι κομβικά σημεία του βιβλίου που από κανέναν δεν περνούν απαρατήρητα.   

Ο Ιούλιος αναλαμβάνει δράση. Πασχίζει να βρει την άκρη του νήματος και να σταματήσει το αδηφάγο και λυσσαλέο κακό. Υποφέρει από τα γόνατά του, μα δεν το βάζει κάτω. Στηριζόμενος σε ένα ευεργετικό ραβδί, ψάχνει, αναμοχλεύει στο μυαλό του τις εικόνες που συναντά και αναζητά σημάδια, αναζητά κοινά σημεία στους φόνους, αναζητά στοιχεία για περαιτέρω παρατήρηση ικανά να τον ωθήσουν μια ώρα αρχύτερα στη λύση του μυστηρίου.

Σειρά έχει μια επιλεκτική αλαλία με εξαιρέσεις, ένας εν τω κόσμω μπάρμαν και ένας εκλεκτός που θα υποδαυλίζονται με τα μονοπάτια του Αγίου Όρους, ένα καραβάνι με δύο τετράποδα και τρία δίποδα που οδεύει σιωπηλό και χαμένο σε σκέψεις στη σπηλιά ενός ερημίτη, αλλά και η επίκληση του ταγού της μονής που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη και φυσικά απαγορεύεται να παρακούσεις.

Υπάρχουν ευρήματα που πάντα ή σχεδόν πάντα κρύβονται στις γωνίες. Υπάρχει ένας θρύλος σχετικά με έναν αμύθητης αξίας θησαυρό. Υπάρχουν υπολείμματα  από πράσινο και κόκκινο χρώμα άξια για παρατήρηση. Και τέλος, υπάρχει και ο Περσέας που με κάποιον αδιανόητο τρόπο συνδέεται με τη χερσόνησο του Άθω. Όλα κάπως συνδέονται. Όλα με κάποιον τρόπο είναι κομμάτια του πολυσχιδούς παζλ της ιστορίας. Όλα είναι πύρινες γλώσσες τέτοιες ώστε να καίνε τον Ιούλιο μιας και είναι εκείνος που τα κρατά γερά στα χέρια του.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Άγγελου Χαριάτη σύντομο βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…αν η ζωή είχε γεύση, αυτή θα ήταν στιφή. Σαν να γλείφεις ένα παλαιό χάλκινο νόμισμα…

Το βιβλίο κυοφορεί ένοχα μυστικά. Φιλοξενεί πράξεις αθέατες και απαγορευμένες. Κάνει λόγο για το άβατο ακόμη και στο συναίσθημα και ανάμεσα στις λέξεις κρύβει μιαρές σχέσεις και ψίθυρους ικανούς να γκρεμίσουν τη νηνεμία του Περιβολιού και όχι μόνο. Ο Ιούλιος πασχίζει να κρατηθεί όρθιος, να ακούσει τη φωνή της πολυετής του πείρας και να αφήσει τις ψυχές του Νεκτάριου του Ευσέβιου και κάποιων ακόμη, να αναπαυτούν στην αγκαλιά του Όρους.

Δεν είναι εύκολο. Ίσως να είναι και παρακινδυνευμένο. Ίσως να πρέπει να θυσιαστούν άμαχες ψυχές για να επέλθει εν νέου η πολυπόθητη νηνεμία του τόπου.

Ποιος είναι διατεθειμένος να θυσιαστεί;

Ποιανού η απόχη θα μαζέψει τις σκιές πάνω από το Όρος;

Μην περιμένετε να υποκύψω στο βάρος των αποκαλύψεων. Θα πω μονάχα ότι κάθε ταξίδι έχει και έναν προορισμό που πολλές φορές δεν είμαστε σε θέση να φανταστούμε και πολλές φορές επίσης ο προορισμός που έχουμε προδιαγράψει απέχει έτη φωτός από τον προορισμό που μας περιμένει.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:

Ένα όραμα είναι η αιτία για το ταξίδι του συνταξιούχου ιδιωτικού ερευνητή Ιούλιου Φέρτη στο Άγιο Όρος. Δολοφονίες μοναχών έρχονται να συνταράξουν τα ήρεμα νερά της μονής. Ο Ιούλιος έχοντας ως βοηθούς τον μοναχό Παχούμιο και τον Ηγούμενο αναζητά πέρα από τον δολοφόνο τη δική του αλήθεια.

Μια μυστηριακή διαδρομή στο επιβλητικό Άγιο Όρος, στο πνευματικό κέντρο της Ορθοδοξίας, με αθώους και ένοχους.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα του βιβλίου.

Γεννήθηκε στην Καλλιθέα Αττικής το 1975 και μεγάλωσε στις γειτονιές του Πειραιά. Έχουν εκδοθεί δώδεκα βιβλία του μυθοπλασίας και έχει συμμετάσχει σε οκτώ συλλογικούς τόμους. Μέλος του PEN Greece και της ΕΛΣΑΛ (Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας). Συμμετέχει στο συλλογικό τόμο διηγημάτων Είκοσι τέσσερις αστυνομικές ιστορίες στις ράγες (Κύφαντα, 2024).

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κύφαντα.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.