Δυο φιλιά και δυο αγκαλιές
Και ενώνονται οι καρδιές
Μα χωρίζουν δυστυχώς
Σε σταθμούς ολοταχώς
Το τρενάκι της ζωής
Αν το χάσεις πια μπορείς
Να το δεις ως ευκαιρία
Για να αλλάξεις την πορεία
Και ενώ σφίγγεσαι καρδιά
Να χωρίσεις ηρωικά
Τα λιμάνια σου θυμίζουν
Αποστάσεις που ραγίζουν
Στα σύννεφα χωρίζουν οι καρδιές
Μα μένουν ενωμένες αν το θες
Πολύχρωμα μπαλόνια μαρτυρούν
Πως θα ’ρθει η στιγμή να ανταμωθούν
_
γράφει η Σοφία Σκλείδα
“Στα σύννεφα χωρίζουν οι καρδιές
Μα μένουν ενωμένες αν το θες
Πολύχρωμα μπαλόνια μαρτυρούν
Πως θα ’ρθει η στιγμή να ανταμωθούν”
Σοφία υπέροχες εικόνες!!!
Λυρικότατο το ποίημα σου!!!
Χωρίζουν οι καρδιές.
Μα αν υπάρχει αληθινή αγάπη,
Πάντα παραμένουν ενωμένες…
Ίσως…
Πολύ ωραίο Σοφία..Με ρυθμό το ποίημά σου!
Ευχαριστώ από καρδιάς για τα ευγενή σας σχόλια!