Δεν σε ενδιαφέρει λες
δεν σε ενδιαφέρει.
Η μελαγχολία κραυγάζει
τα μάτια δεν μπορούν να βρουν τα δάκρυα
κάποιος τα έκλεψε κι αυτά.
Πως το άφησες να γίνει;
Ακόμα και τη θλίψη σου
άλλος να την παζαρεύει;
Μα καλά… λες…
μετριούνται αυτά τα πράγματα;
Κι αφού δεν σε ενδιαφέρει
τι ρωτάς;
Τι ρωτάς ακριβώς;
Δεν ξέρω…
ή ίσως και να μην καταλαβαίνω.
«Ψάχνω κάτι χαμένα χαμόγελα» μου λες
«και κάτι χαμένα δάκρυα».
Είναι που στέγνωσαν τα μάτια μου
είναι που στέγνωσε η ψυχή μου.
Δεν με ενδιαφέρει ποιος τα πήρε
σίγουρα όχι χωρίς την άδειά μου
κάποια χαραμάδα αφέλειας
θα άφησα ανοιχτή.
Ξεχάστηκα, που λένε, αφαιρέθηκα.
Τώρα όμως τα θέλω πίσω.
Δεν με ενδιαφέρει ποιος τα πήρε
δεν με ενδιαφέρει
άλλη αντοχή δεν έχω να με τιμωρήσω.
Ήθελα απλά πολύ
μια χαραμάδα να βρίσκεται εκεί
να πηγαίνει και λίγο φως
στη σκοτεινή πλευρά του ήλιου
Ήθελα απλά…
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
[..]Στον ουρανό ακροβατεί μεγάλη σκοτεινιά.
Κι έτσι καθώς με πήρε το παράθυρο αγκαλιά,
με το ένα χέρι
στο δωμάτιο μέσα σέρνω
του δρόμου την απίστευτη ερημιά,
με το άλλο παίρνω
μια χούφτα συννεφιά
και στην ψυχή μου σπέρνω[…]
με τη βοήθεια της Δημουλά και με τούτα τα σύννεφα στη χούφτα εύχομαι να φέρουν την καταιγίδα εκείνη που θα οδηγήσει τον κόσμο στον τόπο των δακρύων. Απαραίτητα εφόδια για να προχωρήσει η μελαγχολία στο επόμενο σκαλί και να δώσει τη σκυτάλη σε μια πιο αισιόδοξη στάση απέναντι στη ζωή και σε όσα μας συμβαίνουν…
την καλημέρα μου Άννα…
Υπέροχη Μάχη σε ευχαριστώ πολύ!!!Καλημέρα 🙂
Πανέμορφο το ποίημα σου Άννα!!!
Ένας δυστυχισμένος άνθρωπος.
Ένας άνθρωπος σε απόγνωση.
Ένας άνθρωπος άδειος, που ούτε
το δάκρυ δεν του έχει απομείνει.
Ακόμα και η θλίψη τον εγκατέλειψε.
Έχει βέβαια την ελπίδα και την επιθυμία.
Δεν είναι τόσο άδειος λοιπόν…
Το χαμόγελο, το δάκρυ ίσως ξανάρθει.
Λίγη ώθηση, λίγη δύναμη, ένα χέρι, λίγη αγάπη…
Κι η ηλιαχτίδα θα ξεγλιστρήσει απ’ την
ξεχασμένη χαραμάδα.
Καλή εβδομάδα να έχεις!!!
Ευχαριστώ πολύ Ελένη!!!Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα!!
[,,,] “Δεν με ενδιαφέρει ποιος τα πήρε
σίγουρα όχι χωρίς την άδειά μου
κάποια χαραμάδα αφέλειας
θα άφησα ανοιχτή.”[…]
[…]”Ήθελα απλά πολύ
μια χαραμάδα να βρίσκεται εκεί
να πηγαίνει και λίγο φως
στη σκοτεινή πλευρά του ήλιου
Ήθελα απλά…”[…]
Υπέροχο. Δοσμένο σαν παράπονο μικρού παιδιού…
Ευχαριστώ πάρα πολύ Κατερίνα!!