Νωρίς έρχεται η νύχτα πια
τα παράθυρα κλείνουν ερμητικά
η λύπη αποτραβιέται
μονάχη μες στο σκοτάδι
μήτε ένα φως στα σπίτια δεν ανάβει.
Ετούτος ο τόπος στέκει
σαν μνήμα πεσόντων
εδώ στη σκοτεινή πλευρά του ήλιου.
Μόνο κάτι φαντάσματα
κυκλοφορούν στους δρόμους
για να αποτίνουν φόρο τιμής.
Κι όλοι πενθούν
κι όλοι θρηνούν
κι όλοι τα βράδια κρυφά
ξενυχτούν πάνω απ’ τις μνήμες.
Μα οι πεσόντες
δεν αντέχουν άλλα δάκρυα…
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/Q4q005OR_r0 Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...
Έτσι θα έλεγα τον κόσμο καθρέφτη ανάποδο,Ανάποδο καθρέφτηκαθρέφτηχωρίς τζάμι Τον εαυτό σου βλέπεις,άνθρωπε,άνθρωπε τι γυρεύεις;Ξέρει ο καθρέφτης Ο κόσμος έδειξε τι είσαιγιατί ότι κάνεις το δείχνειπονάει, μα δεν σπάειεδώ είναι ο καθρέφτης._γράφει ο...
Κλέφτης ονείρων έγινες,καταστροφές του κόσμουέκλεψες και το δικό μου όνειροκαι ας μην το ξέρεις Γιατί όταν κλέβεις έναΧάνονται χίλιαΓίνονται στάχτη, τέρμαΈτσι όπως πας δεν θα απομείνει κανένα._γράφει ο Ευθύμιος- Ραφαήλ Αγγελής Μην ξεχνάτε ότι το σχόλιο...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Κλέφτης ονείρων έγινες,καταστροφές του κόσμουέκλεψες και το δικό μου όνειροκαι ας μην το ξέρεις Γιατί όταν κλέβεις έναΧάνονται χίλιαΓίνονται στάχτη, τέρμαΈτσι όπως πας δεν θα απομείνει κανένα._γράφει ο Ευθύμιος- Ραφαήλ Αγγελής Μην ξεχνάτε ότι το σχόλιο...
Ποτέ δε θα ξεχάσει, το πρώτο τεστ που έγραψε στο δημοτικό. Ακόμη θυμάται το γραπτό του. Τα αποτελέσματα απογοητευτικά.Κανένας όμως δεν τον μάλωσε. Αντιθέτως, όλοι του είπαν να μη στεναχωριέται, γιατί στο δεύτερο θα τα πάει καλύτερα. Δεν τους πίστεψε....
Τι να πουν κι άνθρωποι; Τι να κάνουν; Τους δίνουν την ζωή σε δόσεις μέχρι να τους ξεφτιλίσουν Έπρεπε όμως να δεχτούν και ήρθε ο πόλεμος, και συνταγογράφησε συνταγογράφησε δυστυχία Στην πρώτη δόση βομβαρδισμούς, στην δεύτερη μετανάστευση, στην Τρίτη...
…θα προτιμούσαν μια επανάσταση σαν τη δική τους…έναν λόγο ισάξιο του λόγου που βρίσκονται εκείνοι αναρτημένοι με ονόματα στα μνημεία…
καλημέρα Αννα!
Σιγουρα θα το προτιμούσαν …σε ευχαριστω Μαχη μου την καλημερα μου!
Αννα τι πόνος , τι απογοήτευση ,τι αποθάρρυνση …
Πες μια καλημέρα στον ήλιο που να την πιστεύεις όμως και όλο και κάποια ζεστασιά του και λάμψη θα έρθει για να διώξει τις σκιές οδηγημένη από την πανέμορφη γραφή σου. Καλή σου μέρα…
Μα οι πεσοντες δεν αντεχουν αλλα δακρυα … δακρυα παραιτησης και υποταγης … δακρυα για μνημες που πονανε… ας μαθουμε να αγαπαμε παλι…ας ξανουμε πραγη την αγαπη …ευχαριστώ Λενα μου την καλημερα μου 🙂
Άννα πολύ μου άρεσε το ποίημα σου!!!
Πάντά με την ξεχωριστή δίκή σου δυναμική!!
Ζωντανοί νεκροί… Με φιάλες οξυγόνου ζωσμένοι! Άλλοι δεν αντέχουν, άλλοι έχουν ξεχάσει να κάνουν ακόμα κι αυτό.
Καλή συνέχεια στην ημέρα σου!!!
Eλένη μου χαίρομαι που σου αρεσε!!Σε ευχαριστώ τόσο πολυ να εισαι καλα!!!Καλο απογευμα!!
Πολύ ωραίο! Ειδικά οι δυο τελευταίοι στίχοι “έβγαλαν” τόσο πόνο…
Ευχαριστώ πολύ Έλενα!!!Καλημέρα!!