2.07.2016

Σταμάτησαν οι άνθρωποι να κοιτούν τον ουρανό.
Σαν άχθος ακατάβλητο έγιναν: τ’ αστέρια,
η  φωνή του φεγγαριού, του σύμπαντος η ανάσα.
Τη θέση των άστρων πήρανε: οι ψηφιακές εικόνες.
Απλώνονται γρήγορα σε πλαστικές ξαπλώστρες
κι άνευρα κρεβάτια (νυχθημερόν).
Διάστικτα ολοστόλιστες: ηλεκτρονικά ψηφιδωτά
κι ευχολόγια γλυκερών υποκριτών.
Σαν ρωμαϊκές λεγεώνες μοιάζουν
που διαφημίσουνε τη δύναμή τους
σε πορείες θριάμβου σκιερών δρόμων.
Κι οι λογάδες  της προστυχιάς,
τους ποιητές χλευάζουν τις κρυστάλλινες νύχτες,
σαν τους  βλέπουν στον ουρανό ν’ αναζητούν:
θεούς, αγγέλους  και σιωπές.

 

_

γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης

 

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Satana Sum et Nihil Humanum a me Alienum Puto

Satana Sum et Nihil Humanum a me Alienum Puto

Τον είδα πρώτη φορά ένα βράδυ,Δεν είχε κέρατα, ούτε ουρά. Εγώ δεν υπογράφω συμβόλαιατου είπα τελικά,Δεν κάνω συμφωνίες με διαβόλους. Δεν ήρθα για συμφωνία.Ήρθα να σου δείξωότι την έχεις ήδη κάνει. Κάθε φορά που είπες δεν έχει σημασία,κάθε φορά που είπες δεν...

Γείτονες

Γείτονες

Κινείστε γύρω μου, σαν κομήτες, πλέκετε τους ιστούς σας, με αιχμαλωτίζετε στα δίχτυα σας, ανήμπορη με ακινητοποιείτε. Τραβάτε από τα υγρά μου, όχι για να ξεδιψάσετε, αλλά για να με δείτε να αργοπεθαίνω, από διαστροφή ή δεν υπάρχει διαστροφή στην ευωχία; Γλιστράτε πάνω...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Γείτονες

Γείτονες

Κινείστε γύρω μου, σαν κομήτες, πλέκετε τους ιστούς σας, με αιχμαλωτίζετε στα δίχτυα σας, ανήμπορη με ακινητοποιείτε. Τραβάτε από τα υγρά μου, όχι για να ξεδιψάσετε, αλλά για να με δείτε να αργοπεθαίνω, από διαστροφή ή δεν υπάρχει διαστροφή στην ευωχία; Γλιστράτε πάνω...

Πολύ μικρός ουρανός

Πολύ μικρός ουρανός

Μεγάλωσα πολύ για να ασφυκτιώ σε αυτόν τον ουρανό. Άλλοτε μπλε και άλλοτε γκρι. Άλλοτε γκρι και άλλοτε μπλε. Πολύ λίγος ουρανός για μένα. Και ας φαίνεται απέραντος για κάποιους. Τα πρόσωπα όλα ίδια στη πρώτη καλημέρα. Μα αποκαλύπτονται στη τελευταία καληνύχτα. ...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Πόση μα πόση αλήθεια για την πλαστική, ηλεκτρονική εποχή της άφατης μα…έκδηλης αδιαφορίας του ΑΝΘΡΩΠΟΥ για την πνευματική του υπόσταση….!!!
    ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!!!

    Απάντηση
  2. Σοφία Ντούπη

    Κύριε Τριάντη το ποίημα σας είναι ότι πιο αληθινό διάβασα για την εποχή και τα ζητούμενα μας!!!! Μου άρεσε ιδιαίτερα αυτό της αναζήτησης… θεών, αγγέλων και σιωπών!!!!!!! Καλό Σ.Κ.

    Απάντηση
  3. Μάρθα Δήμου

    Πολύ ωραίο και αποτυπώνει ό,τι έλκει την σύγχρονη ψυχή.

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου