Το χρόνο τον μετρώ, τη μνήμη την τσεκάρω
της ζωής μου ύστερη αναδρομή στα θαμπά σημεία,
κομμάτια που πέφτουν και το μυαλό λιγοστεύουν
κeνό τ΄αφήνουν σε σώμα θλιβερό.
Οι αποστάσεις συντομεύουν με την ανημποριά παλεύουν.
Ζωή που αδυνατεί τον χρόνο να παλεύει
με γερασμένο το κορμί
και μυαλό που πια δεν καταγράφει,
τα πάντα διαγράφει.
Κουβάρι ακυβέρνητο, στερνό απομεινάρι
ζωή που βασίλεψε στη δύση φτάνει
με άρρυθμους παλμούς στο μηδέν να σιωπούν.
_
γράφει η Νατάσα Λουκά
0 Σχόλια