Το χρόνο τον μετρώ, τη μνήμη την τσεκάρω
της ζωής μου ύστερη αναδρομή στα θαμπά σημεία,
κομμάτια που πέφτουν και το μυαλό λιγοστεύουν
κeνό τ΄αφήνουν σε σώμα θλιβερό.
Οι αποστάσεις συντομεύουν με την ανημποριά παλεύουν.
Ζωή που αδυνατεί τον χρόνο να παλεύει
με γερασμένο το κορμί
και μυαλό που πια δεν καταγράφει,
τα πάντα διαγράφει.
Κουβάρι ακυβέρνητο, στερνό απομεινάρι
ζωή που βασίλεψε στη δύση φτάνει
με άρρυθμους παλμούς στο μηδέν να σιωπούν.
_
γράφει η Νατάσα Λουκά
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Έγινες πια η Προσευχή μου η Βραδινή… Μικρή αόρατη Θεά... Βρέχει-Φυσάει και είσαι Συ που απέναντί μου στέκεις και με Προκαλείς, με Προσκαλείς να πολεμήσω το Ανίκητο Να νικήσω το Απύθμενο Βάθος της Άγνοιας. Μα πώς να σε γνωρίσω Ουρανέ, που δε σε φτάνω πώς...
Εσύ κυματοθραύστη των ονειράτων μου, εσύ εξορκιστή του έρωτά μου, στ’ απέραντο, αρίφνητο κι απύθμενο που ποτίζει αυτόν τον κόσμο, εσύ ΄σαι ο αφρός του πόθου κι όλων των ορμεμφύτων των χυδαίων και κτηνωδών… Η αγάπη σου με τρέφει με μία αηδία εκπορνευμένη! - Όταν με...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Εσύ κυματοθραύστη των ονειράτων μου, εσύ εξορκιστή του έρωτά μου, στ’ απέραντο, αρίφνητο κι απύθμενο που ποτίζει αυτόν τον κόσμο, εσύ ΄σαι ο αφρός του πόθου κι όλων των ορμεμφύτων των χυδαίων και κτηνωδών… Η αγάπη σου με τρέφει με μία αηδία εκπορνευμένη! - Όταν με...
Ανατριχιάζεις πάνω μου και άξαφνα η δύναμή σου χάνεται σ' ένα πρωτόγνωρο αίσθημα κτήσης. - Λαχταρώ την άστατη ανάσα σου, τον άρρυθμο παλμό του στέρνου σου την ύστατη στιγμή του πόθου. - Σ' εξουσιάζω στους τύπους: με διψασμένα χείλη αναζητώ κρυφές στάλες στο κορμί σου....
Δυο σταγόνες μέλι κόλλησαν στις άκρες των χειλιών, καθώς το αίμα, στις ροζιασμένες σακούλες, φούσκωνε και ξεφούσκωνε, σαν τη δερμάτινη ζώνη που βαστά το στομάχι, μην τυχόν και παραπέσει στις άκρες των ποδιών. Για να μην πεινάσει ο χρόνος, όση ώρα...
0 Σχόλια