23.01.2021

Στο στύψιμο θολώνει

Σαν με ρωτάς ποιο χρώμα να φορέσω,

πια, δεν έχω αμφιβολία.

Φόρεσα το γαλάζιο, το κόκκινο και το ροζ,

το πράσινο και το μαβί, το κίτρινο και το σκατί,

το ένα και το άλλο. 

 

Πολλές φορές τα έσμιξα, να βγάλω το καθάριο

μα και τούτο μούντζες μ άφηνε και το ’βγαζα, 

να φορέσω άλλο.

Από μακριά σαν το κοιτούσα μου φαινόταν 

χρώμα ζωηρό και φωτεινό,

μα όταν το φορούσα ήθελα να το βγάλω,

ξεθώριαζε, τη λάμψη του έχανε.

 

Οι ομόχρωμοι μ’ έδιωχναν

«στο στύψιμο θολώνει» και με περιγελούσαν.

Είδα κι απόειδα μέχρι να καταλάβω,

πως όλα τα χρώματα στο στύψιμο ξεθωριάζουν.

 

Όλα! ακόμα και το λευκό,

που σαν του ρίξεις μια πινελιά 

πιο βρώμικο από όλα τ’ αλλά γίνεται.

Μα γυμνός δε γίνεται.

Την παλέτα κράτησα στο λυγισμένο χέρι 

κι απ’ όλα τα χρώματα μια σταγόνα έριξα,

όλα τα χρώματα έσμιξα

και έλαμψαν

της γης και τ’ ουρανού τα χρώματα

 

_

γράφει η Νατάσα Λουκά

Ακολουθήστε μας

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ιουνίου αναμνήσεις

Ιουνίου αναμνήσεις

  Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει… Τι μένει απ’ τον Ιούνη;   Η βόλτα στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Η ιεροτελεστία του φιλιού – κρυμμένη στις βουκαμβίλιες, μακριά απ’ τις αδιάκριτες ματιές –   Γύρω γιασεμιά, λουλούδια κι ασπρισμένοι τοίχοι. Σοβάδες που ξεκολλούν και...

Σε προσμένω

Σε προσμένω

Σε προσμένω κάτιΔιάπυρους Ιούνηδες καιΤ’ απεχθή φθινόπωρα. Τους ενδιάμεσους μήνες Είτε τρώω χιόνι καιΦλέγομαιΕίτε κρεμάμενος σε μια σεκόγιαΣφίγγω τη θηλή Και σου γράφω ποιήματα.   _ γράφει η Παρασκευή...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *