Εκδόσεις Στίξις

Ο Τάσος Λειβαδίτης είναι μια ξεχωριστή και πολύ ιδιαίτερη μορφή όχι μόνο στο χώρο της ποίησης και της λογοτεχνίας αλλά της ανθρώπινης νόησης, κι αν τούτο ακούγεται ως υπερβολή θαρρούμε πως ο καθένας που θα καταπιαστεί να συνδέσει τις δημιουργίες του μεγάλου αυτού ποιητή με την εποχή και τη ζωή του θα καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα. Η ποίηση του Λειβαδίτη δεν είναι κάτι ξένο από τον ίδιο τον ποιητή, είναι απολύτως βιωματική κι ακολούθησε εξελικτικά όλα τα στάδια της ζωής του. Αν δεν ήταν υπερβολή, παραφράζοντας τη ρήση του Μαρσάν Λουάν «το μέσο είναι το μήνυμα» σε «ο ποιητής είναι το ποίημα» θεωρούμε πως ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση του Λειβαδίτη.

Ο Γιώργος Δουατζής έχει κάνει κάτι πολύ επίπονο και με μεγάλη αξία, έχει συγκεντρώσει κι έχει επιμεληθεί με ιδιαίτερα επιτυχημένο τρόπο κείμενα δικά του αλλά και των Χρίστου Αλεξίου, Νικηφόρου Βρεττάκου, Κώστα Γεωργουσόπουλο, Μίκη Θεοδωράκη, Σόνια Ιλίνσκαγια, Σπύρου Κατσίμη, Κώστα Κουλουφάκου, Κώστα Κρεμμύδα, Γιώργου Μαρκόπουλου, Απόστολου Μπενάτση, Γιώργου Παπαλεονάρδου, Τίτου Πατρίκιου, Μανόλη Πρατικάκη, Γιάννη Ρίτσου, Σταύρου Στρατηγάκη και Έλλης Φιλοκύπρου, τα οποία αναφέρονται τόσο στον ίδιο τον ποιητή όσο και στο έργο του κι έχει δημιουργήσει ένα εξαιρετικό βιβλίο σε συνεργασία με τις εκδόσεις Στίξις. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αναδεικνύεται ο Τάσος Λειβαδίτης ως ολότητα, σκιαγραφείται ο ποιητής που δε δίστασε να θέσει τον εαυτό του μπροστά στο τίμημα που έπρεπε να πληρώσει για να αποτυπώσει με λέξεις δύσκολες τις σκέψεις και την εποχή του, ο άνθρωπος που είχε όνειρα αλλά κι αδυναμίες, ο επαναστάτης κι ο φιλόσοφος που έκανε τρόπο ζωής τα πιστεύω του. Αν και το βιβλίο αυτό, όπως όλα τα βιβλία, δεν έχει ψυχική υπόσταση, θεωρούμε πως, με τη φροντίδα με την οποία το ετοίμασε ο Γιώργος Δουατζής, είναι γεμάτο με την ψυχή δύο αντρών, του ποιητή στον οποίο αναφέρεται αλλά και στον επιμελητή του!

Τα κείμενα δεν είναι μόνο κριτικά, πολλά είναι προσωπικές μνήμες των γραφόντων, είναι γνώμες και απόψεις που ολοκληρώνουν το παζλ της σύνθεσης της προσωπικότητας του Λειβαδίτη. Άλλα μικρά, άλλα μεγάλα, όλα όμως είναι προσεγμένα κι εστιάζουν σε κάποιο σημείο της ζωής ή του έργου του ποιητή σκιαγραφώντας ένα κομμάτι του εσωτερικού του κόσμου. Μπήκαμε στον πειρασμό να ξεχωρίσουμε κάποια από αυτά και να κάνουμε αναφορά εδώ, στην κατάθεση των σκέψεών μας γι’ αυτό το βιβλίο, αλλά η ψύχραιμη δεύτερη σκέψη μας απέτρεψε διότι τούτο θα ήταν ένα σοβαρό ολίσθημα εκ μέρους μας. Κι έτσι θαρρούμε πως πρέπει ο αναγνώστης να δει αυτή την έκδοση, ως μια ολότητα που κάθε κείμενο αποτελεί ένα ξεχωριστό μεν κομμάτι αλλά όλα μαζί συνθέτουν τον πίνακα στον οποίο πρωταγωνιστεί ο Τάσος Λειβαδίτης.

Στον επιμελητή της έκδοσης, τον Γιώργο Δουατζή δεν αξίζει ένα πολύ μεγάλο μπράβο μόνο για την επίπονη κι εξόχως σημαντική δουλειά που έχει κάνει, αλλά κυρίως γιατί -ηθελημένα θεωρούμε- άνοιξε ένα νέο μονοπάτι στις εκδόσεις βιβλίων, ένα μονοπάτι που στηρίζεται πάνω σε δύο σημαντικά θεμέλια. Την αγάπη για τη λογοτεχνία και τη σοβαρότητα και την ευαισθησία με την οποία οφείλει να στοιχειοθετείται κάθε έκδοση αυτού του επιπέδου.

[…]

Πάνω στὰ ὑγρὰ τσαλακωμένα σεντόνια μαραίνονταν τὸ γέλιο
τῶν ἀγέννητων παιδιῶν…
καὶ σμίγουν καὶ χωρίζουν οἱ ἄνθρωποι
καὶ δὲν παίρνει τίποτα ὁ ἕνας ἀπ᾿ τὸν ἄλλον.

Γιατί ὁ ἔρωτας εἶναι ὁ πιὸ δύσκολος δρόμος νὰ γνωριστοῦν.

Γιατί οἱ ἄνθρωποι, σύντροφε, ζοῦν ἀπὸ τὴ στιγμὴ
ποῦ βρίσκουν μιὰ θέση
στὴ ζωὴ τῶν ἄλλων.

Καὶ τότε κατάλαβες γιατί οἱ ἀπελπισμένοι
γίνονται οἱ πιὸ καλοὶ ἐπαναστάτες.

[…]

Από τη Συμφωνία ἄρ. 1 του Τάσου Λειβαδίτη