Πάνε κι έρχονται

τα τρένα στους σταθμούς.

Άλλοι γελούν

κι έχοντας, εγκαίρως, προνοήσει

επιβιβάζονται και φεύγουν.

Μα είναι κι άλλοι,

που φτάνοντας πολύ αργά,

μονάχα μαύρος καπνός τους περιμένει

που σβήνει κι αυτός, αργά-αργά κι εξανεμίζεται,

σαν τις ελπίδες που έτρεφαν ματαίως.

Γυρνούν και φεύγουν.

Μα τρένα είναι, θα ξανάρθουν.

Πολλές φορές κι αν χρειαστεί.

Μα θα ’σαι κει να περιμένεις;

_

γράφει ο Παναγιώτης Στανίτσας

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!