Εγκλωβισμένος μες στο μαύρο σου κοστούμι
Ο Έρωτάς σου με καθήλωσε εκεί
Σ’ ένα κρεβάτι από χρόνια σε προσμένω
Μ’ ένα άσπρο φόρεμα να έχω φορεμένο
Κι ας πα να μ’ έλεγαν τρελή οι λογικοί
Κάθε που χάραζε περίμενα να έρθεις
Με τα λουλούδια μου κοιμόμουν αγκαλιά
Και με κομμένη την ανάσα πεταγόμουν
Κι ύστερα άυπνη ως το πρωί καθόμουν
Μα είχες περάσει κι εγώ σ’ έχανα ξανά
Ώσπου μια νύχτα αποφάσισες να έρθεις
Λες και το ήξερες πως θέλω να σε δω
Να λέω πως έζησα κι ας ήμουν πεθαμένη
Αυτή τη νύχτα που με είχαν ξεγραμμένη
Εγώ τους ξέφυγα και ήρθα να σε βρω
_
γράφει ο Γιάννης Πανδρεμένος
0 Σχόλια