Τελευταίο γράμμα, του Ευστάθιου Γαϊτανίδη

Σήμερα κοιτάζω έξω από το παράθυρο μου· χειμώνιασε για τα καλά, τα δέντρα που βλέπω, δε φυλλορροούν πια, είναι γυμνά. Φυσάει κι ένας παράξενος άνεμος, μια σταματάει, μια ξαναρχίζει. Κάποιο πουλί παιχνίδισε για λίγο στο τζάμι μου κι έφυγε, ήταν όμορφο, έφυγε γρήγορα.

Απόψε λέω να σου υπερηφανευτώ, η φήμη μου σα δικηγόρος μεγαλώνει συνεχώς, έρχονται καινούριες υποθέσεις· πέφτω με τα μούτρα στην δουλειά. Τώρα, τούτη την ώρα, νομίζω πάλι πως συνομιλώ στον ίδιο μου τον εαυτό, πως σημειώνω απλά στο δικό μου ημερολόγιο.
Ήρθε η παγωμένη νύχτα κι εγώ προσπαθώ να σου γράψω ακόμη. Δεν ξέρω γιατί, αυτό το βράδυ η θλίψη με ακουμπά περισσότερο, ανείπωτοι φόβοι με βασανίζουν. Μήπως έπαθες κάτι;
Θα σου πω ένα μυστικό: Προχτές το βράδυ σ’ είδα στον ύπνο μου, όπως σε ξέρω, γιατί δεν μπορώ να σε φανταστώ, «αλήθεια πώς να ’σαι τώρα;»
Σ’ είδα ντυμένη με το λευκό σου φόρεμα, αυτό με το μεγάλο κεντημένο λουλούδι. Όπως τότε, στο πανηγύρι του χωριού μας, στης “Παναγιάς της Γαλατούσας” τον Δεκαπενταύγουστο, θυμάσαι; Στεκόσουν όρθια και με κοίταζες, με πρόσωπο ολάνθιστο, χαρούμενο και πήρα και εγώ λίγο από τη χαρά σου. Σ’ ευχαριστώ.
Πέρασαν τόσα χρόνια κι όλο τα παλιά μας σκέφτομαι, εκείνες τις ώρες που ήμουν μαζί σου. Σαν κάτι ιερό σε φυλάει η μνήμη μου, έτσι γεμίζω την πεζή ζωή μου.

Κοιτώ πάλι έξω, άσπρισε η νύχτα, χιονίζει ξέρεις. Ένα αραιό χιόνι στροβιλίζεται στην ατμόσφαιρα, ήρθε τελικά ο χειμώνας. Θα σου εκμυστηρευτώ ένα νέο μυστικό, το τελευταίο. Τελικά, ξέρω γιατί μ’ ακουμπάει η θλίψη αυτήν τη σιωπηλή, λευκή νύχτα. Γράφω το τελευταίο μου γράμμα, είμαι βυθισμένος στην απόγνωση γιατί σου γράφω για τελευταία φορά. Ναι, η πίκρα μου είναι άσβηστη, η κάθε ελπίδα μου έσβησε. Πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι όλα κι όμως δεν είναι. Ένα γράμμα μου μόνο να μου απαντούσες θα μου έφτανε, θα άλλαζες τη ρότα της ζωή μου, της ζωής μας.
Αυτά που ζήσαμε μαζί, θα γίνουν με τον καιρό μια μακρινή ανάμνηση. Δεν μπόρεσες να με συγχωρέσεις ποτέ σου;

Δεν προσπάθησες.
Δεν προσπάθησες.

Κάποιοι λένε πως δεν έχει νόημα να θυμάσαι κάτι που έχει ξεχαστεί, που έχει χαθεί, ίσως έχουν δίκιο τελικά. Ήσουν ένα όνειρο, τώρα έγινες ένα θρυμματισμένο όνειρο. Όχι, μετανιώνω που το έγραψα αυτό, είσαι και θα παραμείνεις τ’ όνειρό μου το αδιάκοπο. Τίποτα δεν θα με κάνει να σταματήσω να σ’ αγαπώ και να σ’ ονειρεύομαι. Τ’ όνειρά μου δεν θα σβήσουν ποτέ να το ξέρεις.

Δεν χρειάζεται να μου απαντήσεις
Στάθης
ΛΑΡΙΣΑ 2015

 

_

γράφει ο Ευστάθιος Γαϊτανίδης

Ακολουθήστε μας

Υπό κώδωνα

Υπό κώδωνα

Φίλη αγαπημένη μου, Ξέρω, θα στενοχωρηθείς με αυτά που θα σου γράψω, αλλά πρέπει κάπου να τα πω, γι’ αυτό δεν είναι οι φίλοι; Έχεις υγιή αφτιά και μυαλό ευρύ και θα με βοηθήσεις, το νιώθω. Αγάπη μου, λόγω της εγκυμοσύνης μου ο καλός μου ο Αντρέας με έχει θέσει υπό...

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 24 & 25 Φεβρουαρίου 2018

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 24 & 25 Φεβρουαρίου 2018

Παραπολιτικά – κυκλοφορεί το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου   «Ιστορία της Μακεδονίας» του κορυφαίου, ελληνιστή καθηγητή Nicholas G.L. Hammond. Το Σάββατο ο έβδομος τόμος. 2 εισιτήρια στην τιμή του ενός για την θεατρική παράσταση «Μπαμπά μη ξαναπεθάνεις Παρασκευή» Το CD...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 24 & 25 Φεβρουαρίου 2018

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 24 & 25 Φεβρουαρίου 2018

Παραπολιτικά – κυκλοφορεί το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου   «Ιστορία της Μακεδονίας» του κορυφαίου, ελληνιστή καθηγητή Nicholas G.L. Hammond. Το Σάββατο ο έβδομος τόμος. 2 εισιτήρια στην τιμή του ενός για την θεατρική παράσταση «Μπαμπά μη ξαναπεθάνεις Παρασκευή» Το CD...

Αγαπημένο άγνωστο παιδί

Αγαπημένο άγνωστο παιδί

Την βρήκα σε έναν σωρό από σκουπίδια. Μια μικρή, λυπημένη κούκλα με τα μάτια κλειστά, το χέρι της να κρέμεται, τα μαλλιά της ακόμα μακριά αλλά αδύναμα και μπερδεμένα. Θα ήθελε να τη χτενίσεις. Είχε ένα όμορφο φόρεμα κάποτε με έναν ροζ φιόγκο. Δεν μπόρεσα να βρω τα...

Είμαι κι Εγώ σαν κι Αυτούς

Είμαι κι Εγώ σαν κι Αυτούς

Παππού μου, γεια σου. Ο Τζουνέιντ είμαι. Ήθελα καιρό να σου γράψω, αλλά δεν ήξερα πώς να στείλω το γράμμα. Τώρα βρήκα έναν καλό κύριο, Μπάμπη τον λένε, που ήρθε μια μέρα στον καταυλισμό κι έφερε σοκολάτες στα παιδιά και μου υποσχέθηκε ότι θα στο στείλει αυτός. Είμαστε...

6 σχόλια

6 Σχόλια

  1. Ανώνυμος

    Πολύ ωραίο Στάθη!

    Απάντηση
    • Ανώνυμος

      Ευχαριστώ πολύ.

      Απάντηση
  2. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ

    Ευστάθιε τα θερμά σου συναισθήματα που περιγράφεις ατενίζοντας μια παγωμένη ατμόσφαιρα εκεί έξω, είναι πραγματικά δοσμένα με τρυφερότητα αλλά και μια δύναμη που μόνο η αληθινή αγάπη δίνει.
    “Δεν χρειάζεται να μου απαντήσεις” γράφεις κλείνοντας. Μια απλή φράση που όμως έχει εξαιρετική ισχύ.
    Πολύ όμορφο κείμενο Ευστάθιε (Στάθη;)

    Απάντηση
  3. Μαριανθη πλειωνη

    Πολύ όμορφο γράμμα Στάθη,τρυφερό ,συναισθηματικό,αληθινό,χωρίς να γίνεται μελό,στολισμένο με τη δύναμη της αγάπης!

    Απάντηση
    • Ανώνυμος

      Ευχαριστώ πολύ.

      Απάντηση
  4. Μάχη Τζουγανάκη

    Εξαιρετικά γραμμένο και αυτό το κείμενό σας! Με την αλήθεια, την απλότητά της…

    Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *