Εξαιρετικά ευφυές βιβλίο, το οποίο με συνοπτικό (επιτέλους!) τρόπο δείχνει πώς θα μπορούσε να αλλάξει η ροή της Ιστορίας από μια απλή και ακίνδυνη συνήθεια, όπως το διάβασμα! Η βασίλισσα τυχαία ανακαλύπτει το διάβασμα και παρασύρεται τόσο πολύ που δε δίνει σημασία και προτεραιότητα στα βασιλικά της καθήκοντα. Αυτό εκνευρίζει τους δελφινάριούς της που κάνουν τα αδύνατα δυνατά να την απομονώσουν από τις κακές επιρροές (έντυπες αλλά και έμβιες), ώσπου η βασίλισσα να θυμώσει και να πάρει την κατάσταση στα χέρια της με ένα πανέξυπνο και ανατρεπτικό τέλος: αποφασίζει να γράψει η ίδια ένα βιβλίο αλλά ο τρόπος που το ανακοινώνει είναι ανεπανάληπτος! Έχει χιλιάδες σημεία στα οποία μπορεί να σταθεί και να σκεφτεί ή να διασκεδάσει και ο βιβλιόφιλος και ο αναγνώστης. Το αγαπημένο μου είναι που η βασίλισσα, έχοντας διαβάσει τα βιβλία, καλεί κάποια στιγμή τους συγγραφείς να τους γνωρίσει αλλά δεν την ενθουσιάζει κανένας και απογοητεύεται οικτρά! Έτσι είναι, άλλο το βιβλίο και άλλο ο συγγραφέας του! Ε. Μ. Φόρστερ, Σάμουελ Πιπς, Εδουάρδος Η΄, Τόμας Χάρντι, Νάνσι Μίτφορντ, Άκερλι κ. ά. συναγωνίζονται με τα κρυφά πρόσωπα των παρατρεχάμενων της βασίλισσας και συγκροτούν το πιο διασκεδαστικό κείμενο που έχω διαβάσει! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα για προσωπικούς, συναισθηματικούς και επαγγελματο-διαστροφικούς λόγους!

“Μα η ενημέρωση δεν είναι διάβασμα. Για την ακρίβεια, είναι το ακριβώς αντίθετο. Η ενημέρωση είναι λακωνική, τεκμηριωμένη και συγκεκριμένη. Το διάβασμα είναι ανοργάνωτο, αμεθόδευτο και μονίμως δελεαστικό. Η ενημέρωση κλείνει ένα θέμα, το διάβασμα το διευρύνει συνεχώς” (σελ. 38-39).

“-Και ας μην λησμονούμε φυσικά…την περίπτωση του θείου μου, Δούκα του Ουίνδσορ. Έγραψε την Ιστορία ενός βασιλιά, την ιστορία του γάμου του και των περιπετειών που ακολούθησαν. Αν μη τι άλλο, αυτό τουλάχιστον αποτελεί σίγουρα προηγούμενο! … -Ναι, κυρία, συμφωνώ, με τη διαφορά βεβαίως ότι η Αυτού Βασιλική Υψηλότητα έγραψε το βιβλίο ως Δούκας του Ουίνδσορ. Δεν θα μπορούσε να το γράψει αν δεν είχε παραιτηθεί από τον θρόνο. -Ω, δεν σας το είπα;…Μα, γιατί νομίζετε ότι βρίσκεστε όλοι εδώ σήμερα;” (σελ. 197-198).