Και βαδίζεις και πας…
Μια ματιά πίσω σου μη ρίξεις
Ξέχασέ τα όλα. Εσύ να ‘σαι καλά…
Σαν τι πειράζει αν κάποιος πόνεσε,
Εξ αιτίας σου, εξ αιτίας του ΕΓΩ ΣΟΥ.
Εσύ μόνο να ‘σαι καλά. Και ο καθένας
Από αυτούς που εγκατέλειψες
Ανεύθυνα, παγερά, αδιάφορα,
Αν το επιθυμεί ας κάνει κι’ αυτός το ίδιο…
Βέβαια χρειάζεται θράσος πολύ
και άλλη τόση απανθρωπιά,
μα εσύ διαθέτες άφθονα και από τα δύο.
Κάποιος σού σφύριξε: ‘’μην ακούς τις Ερινύες.
Η ζωή μικρή είναι και ζήσε την’’
Δεν το ήξερες αυτό πριν, τώρα το κατάλαβες;
Και όσο σε βλέπω να απαντάς θετικά στο ερώτημα
Τόσο αηδιάζω με τον πανικό
Που σε έχει εγκλωβίσει στη δίνη του.
Και ας δούμε, τούτη τη φορά,
μέχρι πού θα το πας το ΕΓΩ ΣΟΥ.
Άραγε θα τις νοιώσεις ποτέ τις τύψεις
Που βιάστηκες να το βολέψεις
Κτίζοντας πάνω σε στάχτες και ερείπια;
_
γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου
0 Σχόλια