Το ημερολόγιο ενός βιβλίου!

Το ημερολόγιο ενός βιβλίου!

2013

Μάρτης, τρεις του μήνα.

Εδώ και καιρό το είχα πάρει απόφαση πως ήθελα να ξανοιχτώ στον κόσμο, να γνωρίσω νέους ανθρώπους και να τους χαρίσω μερικές από τις λευκές σελίδες μου για γράψουν τα όνειρά τους. Ύστερα σκέφτηκα, γιατί κάποιος να θέλει να γράψει στις δικές μου σελίδες, αφού υπάρχουν τόσες άλλες εκεί έξω. Δεν ήξερα την απάντηση τότε, την έμαθα πολύ πολύ αργότερα. Εκείνο το πρωί όμως, αποφάσισα να αφήσω όλες μου τις αδειανές σελίδες να ταξιδέψουν! Ήταν Κυριακή…

Μάρτης, είκοσι τρεις του μήνα.

Σήμερα η χαρά μου είναι διπλή! Έφτιαξα το πρώτο μου ηλεκτρονικό βιβλίο! Ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο! Ποιος να το πίστευε; Ένας χαμογελαστός άνθρωπος είναι ο τίτλος του και το έγραψε ο κύριος Θωμάς! Δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά μου…

Μάρτης, τριανταμία του μήνα.

Φεύγει ο Μάρτης σήμερα και μαζί μ’ αυτόν φεύγει και η αγωνία μου. Ήδη περισσότεροι από δέκα άνθρωποι έσταξαν το μελάνι τους μέσα στις σελίδες μου και με έκαναν πολύ ευτυχισμένο. Γράμματα, άλλα μικρά κι άλλα μεγάλα, σκέψεις και όνειρα επιτέλους έρχονται και με γεμίζουν! Ό,τι ονειρεύεται ένα βιβλίο! Είμαι πια ένα κανονικό βιβλίο κι ας έχω μονάχα λίγες σελίδες!

Μάιος, είκοσι τέσσερις του μήνα.

Είναι καταπληκτικό πράγμα αυτό! Συνειδητοποίησα πως τα βιβλία δεν έχουν συγκεκριμένο αριθμό σελίδων! Όσο οι άνθρωποι γράφουν πάνω μου, τόσο περισσότερες λευκές σελίδες ξεπετάγονται που είναι διαθέσιμες για να γεμίσουν με λέξεις και εικόνες! Α, σήμερα μου ήρθε και μια ιδέα. Αντί να γράφει ο καθένας μόνος του, τους προσκάλεσα να γράφουν δυο δυο αντικριστά, ο ένας στη μια σελίδα κι ο άλλος στην απέναντι! Για να δούμε… τι θα γίνει τελικά;

Δεκέμβριος, είκοσι του μήνα.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο ξέρω πως πέρασε πολύς καιρός που δεν έχω γράψει και σε ξέχασα, αλλά βλέπεις είμαι πολυάσχολο πια! Οι άνθρωποι με αγαπάνε, γράφουν κάθε μέρα κι από κάτι καινούριο, άρχισα να έχω πολλές πολλές σελίδες κι αυτό μου αρέσει πολύ! Έχω φτιάξει πολλά καινούρια ηλεκτρονικά βιβλία και χαίρομαι κι εγώ τόσο πολύ όσο και οι δημιουργοί τους! Σήμερα όμως έχει συμβεί κάτι καινούριο. Είναι η πρώτη φορά που ένα βιβλίο μιλάει με έναν άνθρωπο, έναν συγγραφέα! Η κυρία Ελένη Στασινού μου έκανε την τιμή να μιλήσει μαζί μου! Συνέντευξη θαρρώ το λένε. Τελικά είμαι ένα πολύ τυχερό βιβλίο.

◊

2014

Ιανουάριος, δεκαπέντε του μήνα.

Καλή χρονιά αγαπημένο μου ημερολόγιο!

Δεν μπορώ να σου περιγράψω τη χαρά μου. Ούτε που φανταζόμουν πως τόσος κόσμος θα ήθελε να γεμίσει τις λευκές μου σελίδες… Και θέλω να σου πω κι ένα μυστικό. Όλες οι ιστορίες είναι διαλεγμένες, η μια καλύτερη από την άλλη! Θυμάσαι που σου είχα γράψει πως προσκάλεσα τους ανθρώπους να γράφουν δυο μαζί; Ε, λοιπόν, έγραψαν πολλοί! Και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Γι’ αυτό σκέφτηκα σήμερα και κάτι καινούριο. Θα βάλω κάποιες εικόνες και θα τους ζητήσω αυτή τη φορά να μου γράψουν από μια ιστορία ή ένα ποίημα. Τι λες; Σου αρέσει ως ιδέα;

Φεβρουάριος, δεκαοχτώ του μήνα.

Σήμερα έγιναν βιβλίο κανονικό όλες οι ιστορίες με δυο όψεις, εκείνες που τις έγραφαν δυο μαζί, θυμάσαι! Και είχα τη χαρά να εγκαινιάσω τη συνεργασία μου με τον εκδοτικό οίκο τοβιβλίο του καλού μου φίλου του Δήμου Χλωπτσιούδη. Έχω κάνει πολλούς φίλους τώρα πια και είμαι πολύ χαρούμενο! Κάποια μέρα θέλω να σου μιλήσω για όλους τους φίλους μου και για καθέναν χωριστά. Είναι όλοι τους εξαιρετικοί!

Μάρτιος, τρεις του μήνα.

Καλό μου ημερολόγιο, σήμερα είναι τα γενέθλιά μου. Έκλεισα ένα χρόνο και με ορμή και χαρά θα ξεχυθώ στο μέλλον… Ποιος με πιάνει!

Μάρτιος, δεκατρείς του μήνα.

Μια καλή κυρία, η Αθηνά Μαραβέγια, έγραψε ένα πολύ πολύ μεγάλο βιβλίο! Και μετά αποφάσισε να το βάλει μέσα σε μένα και να μπορεί ο καθένας να το διαβάζει δωρεάν! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μεγάλη χαρά μου έδωσε… Μακάρι να έρθουν κι άλλοι άνθρωποι σαν την κυρία Μαραβέγια!

Απρίλιος, είκοσι δύο του μήνα.

Δε θυμάμαι πια ούτε πόσες σελίδες έχω! Οι άνθρωποι μου ανταποδίδουν την αγάπη μου γράφοντας όλο και περισσότερες σελίδες κι εκεί που νομίζω πως δε θα μείνει καμία αδειανή, να σου και ξεφυτρώνουν και καινούριες. Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό αλλά μου αρέσει. Σήμερα είχα μια ακόμα καινούρια ιδέα. Να τους προσκαλέσω να γράψουν δοκίμιο. Φαντάζομαι πως θα τους αρέσει, όπως τους άρεσε κι αυτό με την εικόνα που πρέπει να γράψουν χίλιες λέξεις και μου έχουν στείλει πολλές πολλές ιστορίες και ποιήματα!

Σεπτέμβριος, τρεις του μήνα.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο… σε ξέχασα. Αλλά δε φταίω εγώ! Δεν προλαβαίνω πια να γεμίζω τις σελίδες μου. Εκατό, διακόσιοι, παραπάνω; Ούτε που ξέρω πια πόσοι είναι οι φίλοι μου και γράφουν στις σελίδες μου. Αλήθεια, τώρα που είπα σελίδες κάποια μέρα θα πρέπει να κάτσω να τις μετρήσω όλες. Είμαι όμως σίγουρο πως πρέπει να τις έχω περάσει τις χίλιες! Α, και πριν σε αφήσω, θέλω να σου πω πως σήμερα γεννήθηκε ακόμα ένα βιβλίο. Τις θυμάσαι εκείνες τις εικόνες; Ε, λοιπόν, το βιβλίο με τον τίτλο ‘Μια εικόνα… Χίλιες λέξεις!’ είναι γεγονός. Άντε, τώρα πάμε για το δεύτερο τόμο!

Δεκέμβριος, έντεκα του μήνα.

Μέσα από τις σελίδες μου γεννήθηκε κάτι πρωτότυπο. Δεκάδες άνθρωποι συνεργάστηκαν και πρόσφεραν τα έργα τους και το Καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2015 είναι γεγονός. Και δεν έμεινε μόνο στην ηλεκτρονική του μορφή, αλλά εκτυπώθηκε κι επανεκτυπώθηκε μιας και η ζήτηση είναι πολύ μεγάλη! Για πρώτη φορά εικαστικοί, φωτογράφοι και αρχιτέκτονες συναντιούνται στο ίδιο σημείο με λογοτέχνες. Εικοσιτέσσερις εικαστικοί συνδιαλέγονται με πενήντα εννέα λογοτέχνες. Εξήντα τρία εικαστικά έργα και φωτογραφίες πλαισιώνουν ισάριθμα έργα λόγου σε ένα εβδομαδιαίο ημερολόγιο, δίνοντας χρώματα και χαρίζοντας ήχους λέξεων στις εβδομάδες του 2015. Τι ωραία πράγματα που ζω…

Δεκέμβριος, έντεκα του μήνα.

Τίτλος… σπουδής! Έτσι λέγεται η καινούρια μου πρόσκληση για τους ανθρώπους που με αγαπάνε. Τους δίνω έναν τίτλο κι αυτοί θα γράφουν την ιστορία. Το ωραίο ξέρεις ποιο είναι; Πως μόλις τους είπα την ιδέα μου, άρχισαν κιόλας να καταφτάνουν τα πρώτα κείμενα… Πόσο ωραίοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι λοιπόν; Και πόσο όμορφα εκφράζονται μέσα στις σελίδες μου…

◊

2015

Ιανουάριος – Φεβρουάριος

Αγαπημένο μου ημερολόγιο δεν ξέρω τι να πρωτοπώ. Οι άνθρωποι που γράφουν στη σελίδα είναι πια πολλές εκατοντάδες, όλοι ξεχωριστοί κι όλοι με το δικό τους ύφος έχουν φτιάξει ένα υπέροχο ψηφιδωτό στις σελίδες μου. Δεν προλαβαίνω να γεμίζω τις σελίδες μου με αφηγήματα, μικρές ιστορίες, ποιήματα, δοκίμια κι ένα σωρό άλλα υπέροχα πράγματα. Και η βιβλιοθήκη μου μέρα με τη μέρα μεγαλώνει, όλο και περισσότεροι φίλοι με εμπιστεύονται για να τους φτιάξω τα όμορφα βιβλία τους. Είμαι ένα πολύ χαρούμενο βιβλίο τελικά!

Μάρτιος, τρεις του μήνα.

Σήμερα έχω την τιμητική μου. Γίνομαι δυο χρονών και νιώθω πια πως έχω μεγαλώσει πολύ! Οι σελίδες μου είναι πολλές, χιλιάδες για την ακρίβεια, πολλές χιλιάδες πια! Κι όλα αυτά χάρη στον Τάσο, την Ειρένα, την Αθανασία, τη Βάσω, την Ιωάννα, την Αθηνά, τον Ανδρέα, το Δήμο, το Βαγγέλη, την Ελένη, την Ελισάβετ, την Άννα, τον Πάνο, την Όλγα, τον Κώστα, τη Σοφία, το Δημήτρη, την Αφροδίτη, τη Σουλτάνα, το Νίκο, τη Μαρία, την Εμμανουέλλα, το Γρηγόρη, το Στέφανο, τη Νάνσυ, το Χρήστο, τη Γεωργία, τη Χριστίνα, την Καλλιόπη, το Θεόφιλο, την Κατερίνα, το Θέμη, τη Δέσποινα, τον Έκτωρα, τν Αλεξάνδρα, τη Λήδα, την Ευαγγελία, τη Σούλα, τον Ηλία, τον Πέτρο, τη Σοφία, το Γιώργο, το Θεμιστοκλη, την Ιουλία, το Μπάμπη, τη Θεοδοσία, το Σπύρο, την Εύα, τον Ιωάννη, τη Θάλεια, τη Βίκυ, τη Χαρά, τη Φώφη, τη Σωτηρία, το Ντέμη, την Ηλέκτρα, τη Γιώτα, το Χάρη, το Λουκά, την Αναστασία, τη Ρεβέκα, τη Μαριάνθη, την Καίτη, την Ερωδίτη, το Χριστόφορο, το Θωμά, το Στρατή, την Έρικα, τη Νικολέτα, τη Θεοδώρα, το Βλάσση, τη Ρένα, την Αντώνη, το Μιχάλη, την Αγγέλα… ουφ… Είναι πάρα πολλοί για να τους αναφέρω όλους κι όλον και κάποιον μπορεί να ξεχάσω αγαπημένο μου ημερολόγιο. Όλους μαζί θα τους βρεις εδώ αν θέλεις. Κι όλους αυτούς θέλω να τους ευχαριστήσω από την καρδιά μου! Θα μου πεις, έχουν τα βιβλία καρδιά και θέλεις να τους ευχαριστήσεις από καρδιάς; Δεν ξέρω για τα άλλα, εγώ όμως έχω! Καρδιά μου είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που σου έγραψα πιο πάνω κι όλοι εκείνοι που μας επισκέπτονται καθημερινά και μιλούν μαζί μου…

Να είστε όλοι σας καλά και του χρόνου τέτοια μέρα να είμαστε ακόμα περισσότεροι!

Σας ευχαριστώ.

τοβιβλίο σας 🙂