Η Θεοδώρα Τζόκα γράφει για τη Νόρα. Ή μήπως η Νόρα είναι το πρόσωπο που εξαγνίζει τη Θεοδώρα Τζόκα; Μέσα από τις γραμμές του βιβλίου παρακολουθεί κανείς την εξέλιξη ενός χαρακτήρα, την εξέλιξη ενός κοριτσιού που ξαφνικά του επιβλήθηκε μια αδιανόητη, για εκείνη, απόφαση να εγκαταλείψει τον τρόπο ζωής της και να ακολουθήσει ένα άλλο δύσκολο μονοπάτι που δεν είχε καν φανταστεί.
Μέσα στο σκηνικό του παραλόγου στην Ελλάδα της χούντας, ένα νεαρό κι άπειρο κορίτσι ξεκινάει να κάνει τα πρώτα ανεξάρτητα βήματα στο μέλλον της. Οι δυσκολίες φαντάζουν ανυπέρβλητες και δυσθεώρητες στα μάτια της, δοσμένες ανάγλυφα από την πένα της συγγραφέως που καταφέρνει να βάλει τον αναγνώστη μέσα στον ψυχισμό της ηρωίδας με μεγάλη μαεστρία.
Με λόγο μεστό, που επικουρείται στα σημεία που πρέπει από γλαφυρότητα και περιγραφές που ζωντανεύουν τις εικόνες, η Θεοδόρα Τζόκα καταφέρνει να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα που άλλοτε κινείται στο όριο του παραμυθιού κι άλλοτε της παρακμής. Περιγράφει τη νεανική ζωή όπως πραγματικά είναι χωρίς να εξωραΐζει κανένα σημείο αλλά και χωρίς να υπερβάλει, μπαίνει βαθιά μέσα στην ψυχή των ηρώων της κι ανεξάρτητα από τη δύσκολη εποχή που εξελίσσεται η ιστορία καταφέρνει να απομονώσει και να αναδείξει τους χαρακτήρες, ειδικά αυτόν της πρωταγωνίστριας, αναλύοντάς τους με μεθοδικότητα και σταδιακά κρατώντας τον αναγνώστη κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία στιγμή σε αγωνία.
Το Παρελθόν Φυγείν Αδύνατο είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο από εκείνα που αξίζει να στολίζουν μια βιβλιοθήκη και που κανείς νιώθει ένα πολύ μεγάλο κενό και μια απίστευτη έλλειψη μόλις τελειώσει τη μελέτη του. Η γραφή της Θεοδώρας Τζόκα είναι εξαιρετική, προσεγμένη και φινετσάτη παρά το γεγονός πως είναι αναγκασμένη να περιγράψει καταστάσεις δύσκολες. Η Νόρα κυριολεκτικά ζωντανεύει μέσα από την πένα της συγγραφέως. Ή, για να επανέλθω στο αρχικό ερώτημα, μήπως η πρωταγωνίστρια ζούσε ήδη μέσα από τα μάτια της Θεοδώρας;
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Καλέ μου φίλε, Κώστα, με συγκινείς τόσο που αυτή τη στιγμή έχουν βουρκώσει τα μάτια μου. Νομίζω πως κανείς άλλος, εκτός από τη Βάσω και τον Άκη, δεν με έχει νιώσει όπως εσύ. Ειλικρινά σου το λέω… έχεις διεισδύσει με απίστευτη διορατικότητά και ψυχολογική κατάρτιση στη ψυχή της Νόρας, στη δική μου ψυχή, και για αυτό σ’ ευχαριστώ ολόψυχα γιατί αυτός ήταν και ο σκοπός που γράφτηκε αυτό το βιβλίο. Εύχομαι το βιβλίο μου να κάνει μερικούς γονείς να προβληματιστούν όταν σκέφτονται να ξεριζώσουν τα παιδιά τους με τόσο βίαιο τρόπο που ν’ αφήνει τραύματα που κάνουν πολλά χρόνια να κλείσουν αν ποτέ κλείνουν. Η ανάλυση σου είναι ακριβέστατη και δείχνει πόσο πολύ πραγματικά μελέτησες και κατανόησες όλες τις πτυχές του βιβλίου που είναι ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου. Σ’ ευχαριστώ και πάλι για τη μεγάλη τιμή που μου κάνεις.
Θοδώρα, το γεγονός πως κατάφερα να μπω μέσα στην ψυχή της Νόρας, όπως θα συμβεί με κάθε αναγνώστη του βιβλίου σου νομίζω, το οφείλω αποκλειστικά σε σένα και στον τρόπο με τον οποίο γράφεις. Καταφέρνεις με τόσο ανάγλυφο τρόπο να εξωτερικεύσεις όλα όσα αισθάνεται η πρωταγωνίστριά σου που θεωρώ πως είναι αδύνατον για τον προσεκτικό αναγνώστη να μην καταλάβει όλα όσα θέλεις να πεις. Πραγματικά η ιστορία σου δίνεται με τόσο ωραίο και αβίαστο τρόπο που θέλοντας και μη γίνεται ο αναγνώστης ένα με τη Νόρα. Πολλά πολλά μπράβο! Εύχομαι να ταξιδέψει πολύ πιο μακριά από όσο φαντάζεσαι…
Είχα γράψει, διαβάζοντας την “Νόρα”
“«Το παρελθόν φυγείν αδύνατον» – το «εξορκίζειν» αυτό όμως και δυνατόν και λυτρωτικό!
Μ΄αυτόν τον γνώμονα η Νόρα, η ηρωίδα του ομότιτλου βιβλίου της Θεοδώρας Τζόκα, αποφασίζει να καταγράψει τα του βίου της για να ξορκίσει κάποιους δαίμονες, να απομυθοποιήσει κάποιες καταστάσεις και να βρει το κουράγιο ν’ ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και να συμφιλιωθεί με το περιεχόμενό του.
Συνοδοιπόροι της σ’ αυτό το ταξίδι, παρακολουθούμε την πολυκύμαντη και πολύ ενδιαφέρουσα ζωή της σε δύο παράλληλα χρονικά επίπεδα – στο παρόν, όπου την βλέπουμε να καταγράφει τις αναμνήσεις της κάτω από (τουλάχιστον) αλλόκοτες συνθήκες, και στο παρελθόν, όπου την ακολουθούμε στις περιπέτειες που σημάδεψαν τη ζωή της.
Με γλώσσα ειλικρινή, σαφή και γοητευτική η συγγραφέας περιγράφει πρόσωπα, τόπους και καταστάσεις έτσι ώστε να σε βάζει μέσα στην εικόνα – να βλέπεις, να συμπάσχεις, να βιώνεις. Το γεγονός ότι «υποψιάζεσαι» πως πολλά από τα παραπάνω στοιχεία είναι αυτοβιογραφικά κάνει την ανάγνωση ακόμη πιο ενδιαφέρουσα!
Απόλαυσα το «Παρελθόν» μέχρι την τελευταία του σελίδα και ταξίδεψα μαζί του στα άδυτα της ζωής της Νόρας, την οποία αγάπησα κι εκτίμησα τόσο για την ευαισθησία της όσο και για τον τσαμπουκά της!
Αγαπημένη μου φίλη Τέντυ τα θερμά μου συγχαρητήρια!”
και χαίρομαι πάρα πολύ τόσο γιατί ταυτίζονται οι απόψεις και αυτό που εισπράξαμε, Κώστα μου, όσο και επειδή μου δίνεται η ευκαιρία ( με την ανάρτησή σου αυτή) να ξαναδημοσιεύσω αυτό μου το σχόλιο!
Τέντυ μου, πάντα καλοτάξιδο και με το καλό στο επόμενο!