Η ποίηση είναι ταξίδι στον εσώκοσμο του δημιουργού· ένα ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο των αισθημάτων, της φαντασίας και των ενστίκτων. Και ο αναγνώστης είναι ο συνοδοιπόρος που ανακαλύπτει συγ-κινούμενος τι κινητοποιεί το δημιουργό, τις φοβίες και τις αγωνίες τους. Γιατί τελικά η ποίηση είναι ο διαυγής καθρέφτης που αποκαλύπτει το εσωτερικό και το εξωτερικό.

Κωνσταντίνος Κομιανός
Γαβριηλίδης
ISBN: 978-960-576-199-8
Σε ένα τέτοιο οδοιπορικό μας μεταφέρει και η ποίηση του Κωνσταντίνου Κομιανού. Η στιχουργική του ταξιδεύει τον αναγνώστη μέσα από την αυθόρμητη και φενάκη απροσχεδίαστη γραφή του σε ένα ταξίδι ατομικών εμπειριών κι αγωνιών. Είναι ένα εσωτερικό ταξίδι με επίκεντρο τις προσωπικές ανησυχίες και τις κρυφές επιθυμίες.
Στην πρώτη του ποιητική συλλογή, «Μαχόμενος Έρως» (Γαβριηλίδης, 2014), στοχάζεται και περιγράφει τον έρωτα, την αγάπη, τη σεξουαλικότητα. Ο έρωτας προσεγγίζεται με μία υπαρξιακή πνοή και στοχαστική διάθεση· συνδέεται με την αγωνιά για το μέλλον, τη μοναξιά και τις ατομικές φοβίες. Ένα πλούσιος καμβάς γεμάτος κίνηση και πολύχρωμη φωτεινότητα με ρομαντικές αποχρώσεις ξεδιπλώνεται μέσα από σ’ ένα ατομοκεντρικό υπαρξιακό πεδίο αναζητήσεων.
Άγγιξέ με όπως η ομίχλη το βουνό
αγάπησέ με όπως η μοναξιά
την άργιλο του πόθου
Διακρίνεται ένα αδιαμόρφωτο ακόμα ύφος που πειραματίζεται και αναζητά έκφραση στη λογοτεχνική παράδοση. Απαντώνται στοιχεία υπερρεαλιστικά (μια πιρόγα απάθειας, εφαλτήριες οι ανάγκες του κορμιού σου, εκτροχιασμένα διαστημόπλοια, ένοχης σκέψης πλήγμα, γιγνώσκω τον άνεμο, τεμαχισμένος τ’ ομιχλώδες μέλλον, λυγμός, γαλαζοπράσινο το εύμορφο συναίσθημά σου) και λυρικές πνοές (εμβαθύνω, λαμπερή ως έλλειψη, φύλαξε τα δάκρυά σου, ζώδιο-οφιούχος)· άλλοτε υιοθετείται ένα αφηγηματικό ύφος (ανάσα ζωής, εμβαθύνω, λυγμός, έρωτος μελωδία, χρονικό μιας πτώχευσης) κι άλλες φορές μία περιγραφική ποιητική αποτύπωση (μια πιρόγα απάθειας, ενέχυρος, αποδημητικός έρως, γιγνώσκω τον άνεμο) ή εξομολογητική διάθεση (αστρικά σώματα, ενόραση, θαλασσοταραχή).
Δυο άνθρωποι μόνο
να σκιάζουν το φιλί
κι ο κόσμος όλος διαστέλλεται
Ο πειραματισμός φαίνεται και στο στίχο του που άλλοτε εκφράζεται με μεγάλης έκτασης συνθέσεις κι άλλες φορές με ολιγόστιχη φόρμα -έως και χαϊκού. Ενίοτε επιλέγει έμμετρη στιχουργία κι άλλοτε ελεύθερα με πεζολογικό ρυθμό μέσα από έναν πλούσιο λόγο. Συχνά αξιοποιεί τη μεταφορική δύναμη των λέξεων και επεξεργάζεται τη γλώσσα είτε με λογοπαιγνιώδη χαρακτήρα (παραμορφωμένα αισθήματα) είτε βασισμένος στην επανάληψη (έρημος ψυχή). Λεξιλογικά κυριαρχούν τα ρήματα υποστηρίζοντας μία εμπλουτισμένη με επίθετα προφορικότητα· η δε ελεγχόμενη χρήση των επιθέτων συμφωνεί με το στιχουργικό ρυθμό και πλουταίνει την ποιητική έκφραση του Κομιανού.

Κωνσταντίνος Κομιανός
Γαβριηλίδης
ISBN: 978-960-576-426-5
Στη δεύτερη συλλογή του, «ποιητικές αφηγήσεις» (Γαβριηλίδης, 2015), αν και παρατηρείται ξανά μία ποικιλία στη φόρμα, στην ουσία κυριαρχούν οι ολιγόστιχες συνθέσεις (2-5 στίχων) και οι μεγάλης έκτασης· εκτεταμένα ποιήματα και στιχουργικά θραύσματα συμπληρώνουν το ένα το άλλο. Αυτή η εναλλαγή αντικατοπτρίζει και τη διαρκή πάλη του ποιητή απέναντι στα δικά του συναισθήματα και τις αέναες προσωπικές του αναζητήσεις.
Το ύφος του γίνεται πιο στοχαστικό· το υπαρξιακό μήνυμα υποτάσσεται στην πλούσια έκφραση και το συναίσθημα γίνεται μελαγχολικό. Η πλούσια εικαστική ακολουθεί κι αυτή τη στοχαστική διάθεση του ποιητή και παρά τη φωτεινότητα και την κίνηση, ενισχύει το συναίσθημα της απογοήτευσης.
Το αφηγηματικό ύφος υποστηρίζει τη στοχαστική διάθεση, ενώ οι πολλές στροφές θεμελιώνουν την πολυθεματικότητα των ποιημάτων. Τα δύο πρώτα ενικά πρόσωπα προσδίδουν μία απατηλά διαλογική/σκηνική διάσταση ισορροπώντας τη μελαγχολική διάθεση.
Η φόρμα που κάθε φορά υιοθετεί κάθε καθοδηγεί και την έκφρασή του. Στις μεγαλύτερες συνθέσεις ο λόγος του Κομιανού γίνεται βαρύτερος -συγκριτικά με την πρώτη του εμφάνιση στην ποίηση. Η λιτότητα εγκαταλείπεται και τα επίθετα αυξάνονται εντυπωσιακά, όπως και οι παθητικές μετοχές· σχεδόν κάθε ουσιαστικό συνοδεύεται από έναν προσδιορισμό (ετερόπτωτο, επιθετικό ή κατηγορηματικό).
Υπόγειες διαδρομές
διάβρωσαν την επιφάνεια
του καθωσπρεπισμού
Αντίθετα, στις ολιγόστιχες συνθέσεις, η εκφραστική του διακρίνεται από αποφθεγματικότητα και βραχυλογικό ύφος· η λιτότητα επιτρέπει στο συναίσθημα να αναδυθεί αμεσότερα αγκαλιάζοντας τον αναγνώστη. Αναδεικνύεται ένα λογοπαιγνιώδες ύφος που με τη μελετημένη επιλογή και τοποθέτηση των λέξεων αξιοποιεί την ηχητική του χροιά ή το συνειρμικό τους περιεχόμενο.
Η ποιητική του Κομιανού διακρίνεται από τον πλούσιο και στοχαστικό λόγο. Συχνά ο λόγος του γίνεται βαρύς μέσα από την αναζήτηση λέξεων με ισχυρό φορτίο σε βάρος ίσως του συναισθήματος. Αντιστέκεται στο βερμπαλισμό, αν και στις μεγαλύτερες συνθέσεις του φλερτάρει μαζί του, παρακωλύοντας το συναίσθημα. Ωστόσο, η γραφή του είναι ειλικρινής και βαθιά ανθρωποκεντρική.
0 Σχόλια