Κάθε που φεγγίζει την ψυχή μου η ανάμνηση σου, θυμάμαι
τα λόγια σου εκείνο το βράδυ.
«Πρέπει να πληγιάζει η καρδιά σου από την απόρριψη
για να καταλάβεις τι είναι η αγάπη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους».
Όταν χωρίσαμε, τα βήματα των σκέψεων μου άρχισαν να
βαραίνουν τόσο πολύ που κλείστηκα στο «σκοτάδι» μου.
Εκείνη τη διαδρομή που το φως δεν χαϊδεύει το δέρμα της.
Ο κόσμος αυτός που περικλείει είναι σύναξη πόθων και λέξεων
που σε συντροφεύουν στους φόβους σου.
Έχει ψηλά βουνά για να σκαρφαλώνουν οι αντοχές σου, μα και
λίγα δέντρα, τόσα όσα είναι οι στάσεις που κάνεις για να ξεκουράζεις
το κουράγιο σου κάτω απ' τα εμπόδια.
Θα σε αντικρίσω ξανά, γιατί ελπίζω και ξέρω ότι η αγάπη είναι
είναι η έξοδος από το «σκοτάδι μου»…
_
γράφει ο Νίκος Βαρδάκας
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πολύ όμορφο!!!!!!
Ευχαριστώ πολύ!
όμορφο !
Να’σαι καλά!