Το σπίτι που μεγάλωσα

Μέσα σ’ ένα γκρεμισμένο σπίτι, γεμάτο φθορές

εκεί μεγάλωσα.

Τοίχοι με χώμα και πέτρα, που στο κάθε άγγιγμά τους

έπεφταν καταγής.

Μουχλιασμένες γωνίες και τρύπες στο πάτωμα

που πεταγόντουσαν ποντίκια από μέσα.

Θυμάμαι πως μεγάλωσα, με λίγα ή ελάχιστα

φθορές που έχουν μείνει έντονες

όχι μόνο στους τοίχους αλλά και στην καρδιά μου.

Εκεί θυμάμαι τον παππού και τη γιαγιά

στο άλλο δωμάτιο, στο διπλό κρεββάτι τους

με το εικονοστάσι της Παναγιάς στο προσκεφάλι τους.

Εκεί μεγάλωσα.

Στην αποθήκη, στο εργαστήρι που ζωγράφιζε ο πατέρας μου

αυτοδίδαχτος, είχε την τέχνη μέσα του, ταλαντούχος.

Στην άλλη γωνιά, η ραπτομηχανή που έραβε η μητέρα μου.

Εκεί μεγάλωσα.

Στο λουτρό που μας έκανε μπάνιο η μαμά

με την κατσαρόλα για ζεστό νερό.

Γκρεμισμένο που φαινόμασταν απ’ έξω

τοίχοι που καλύπτονταν με σακούλες σκουπιδιών.

Εκεί μεγάλωσα.

Στο πρώτο δωμάτιο, όπου όλοι κοιμόμασταν μαζί

στο ίδιο δωμάτιο,αναπνέοντας και νιώθοντας ο ένας την ανάσα του άλλου.

Εκεί μεγάλωσα.

Δύσκολα χρόνια, σ’ ένα σπίτι που ζει στην ανάσα των κυττάρων μου.

Προσπαθώ να ξεχάσω, θέλω να ξεχάσω.

Η θύμησή του με πονά.

Άλλωστε εκεί μεγάλωσα.

Τον χωρισμό των γονιών μου, τις δύσκολες στιγμές

όταν ανέλαβα υποχρεώσεις που δεν μου ανήκαν.

Πόνεσα,πάλεψα, δεν τα κατάφερα.

Βρήκα όμως το κουράγιο και έφυγα.

Δε γύρισα ποτέ πίσω.

Έθαψα στην καρδιά μου και γκρέμισα το σπίτι που μεγάλωσα.

 

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 21 – 22 Ιουνίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 21 – 22 Ιουνίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Είναι αβάσταχτος αυτός ο πόνος

Είναι αβάσταχτος αυτός ο πόνος

με κοιτάς με ένα βλέμμα λυπημένο  με ρωτάς γιατί το δικό μου φαίνεται τόσο χαμένο… δεν έχω απαντήση σε αυτό, τέτοια εποχή σκόπευα να χαθώ· πονάω, μα ξέρω να το κρύβω δεν θέλω με τέτοια λόγια εσένα να θλίβω διψάω για ανακούφιση μα ο,τι κάνω είναι λίγο· φοβάμαι τον...

Δεν φταις εσύ

Δεν φταις εσύ

Δεν φταις εσύ…Εγώ σε επινόησα,σε έπλασα,σε ονειρεύτηκα. Σβήσε της απόγνωσης το βλέμμα,δεν φταις εσύ. Η τιμωρία μου –Η παγερή σου σιωπήΑντέχω,μα όχι και τις τύψεις σου… Μόνη μου ξενύχτησα…Και ένα πρωίτην εικόνα σου έκλεψακαι την κουβαλάω μαζί μουόπου και αν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Δεν φταις εσύ

Δεν φταις εσύ

Δεν φταις εσύ…Εγώ σε επινόησα,σε έπλασα,σε ονειρεύτηκα. Σβήσε της απόγνωσης το βλέμμα,δεν φταις εσύ. Η τιμωρία μου –Η παγερή σου σιωπήΑντέχω,μα όχι και τις τύψεις σου… Μόνη μου ξενύχτησα…Και ένα πρωίτην εικόνα σου έκλεψακαι την κουβαλάω μαζί μουόπου και αν...

Δεκαπενταύγουστου προσδοκία

Δεκαπενταύγουστου προσδοκία

Χρωστάει ένα «Σ’ αγαπώ», κατανυκτικά εξερχόμενη από τον Ναό, του Δεκαπενταύγουστου.   Βαδίζει, ρίχνει στη θυρίδα, γράμμα προς το Επέκεινα, κορμιά, ζαριά και τρένα, προσπερνούν, την τελευταία ελπίδα.   Κι όμως εκεί στις μεγαλουπόλεις, κρύβουν εκπλήξεις και γέφυρες, σε...

400TX

400TX

Πολλές φορές, αν θαρρείς πως είναι αλήθεια αυτό που ξεστομίζεις, ατενίζοντας τον θολό, μακρινό ορίζοντα που απλώνεται στο ενιαίο απογευματινό φως, με απόσταση που ίσως προβάλλεται, σε εύθυμο χάρακα σπουδαστή - αρχιτέκτονα, σχεδιάζοντας ο ίδιος με ακρίβεια κάτοψη ιερού...

3 σχόλια

3 Σχόλια

  1. Άννα Ρουμελιώτη

    Είναι συγκλονιστικός ο τρόπος που γράφετε και με αγγίζει βαθύτατα!!Σας ευχαριστώ!!

    Απάντηση
    • Ανώνυμος

      Εγώ σας ευχαριστώ. Η πινελιά σας είναι σημαντική σε κάθε δημιουργία και πολύτιμη για τη συνέχεια.

      Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *