Όλα για όλα εδώ που φτάσαμε.
Στη ρουλέτα, τελευταίος, πετάει τον κρυμμένο άσσο.
Στα μάτια του θα γυρίσει το χαρτί · το βλέπει
Το τελευταίο χαρτί είναι το μαύρο κουτί του ποιητή,
όταν ο ποιητής αναμετράται με αντιπάλους:
αγγέλους και δαίμονες.
και – βέβαια – με την πένα του υπερασπίζει τα δικαιώματά του πάνω στο χαρτί.
Με κόκκινη μπογιά ματαιοδοξίας ποτίζεται η τελευταία ελπίδα.
Διότι, σαν έρθει η ώρα,
ο ποιητής να ανοίξει και το τελευταίο του χαρτί πάνω στην τσόχα,
οι υπόλοιποι συμπαίκτες – βέβαια – θα χαρούν ή θα λυπηθούν αντίστοιχα,
μα ποτέ δεν θα καταλάβουν τι είχε ειπωθεί με τον κρουπιέρη:
Ποιός υπαγόρευε πάνω στο χαρτί.
Το χαρτί θα παραμείνει πεταμένο ανάποδα,
σαν την ψυχή του ποιητή που γύρισε ανάποδα,
όταν κανείς δεν τού τείνει χέρι βοηθείας.
Τίποτε.
Τα στοιχήματα τελειώνουν.
Οι φίσες μαζεύονται για να ξαναμοιραστούν την επόμενη φορά.
Ο ποιητής χαίρεται,
που το παιχνίδι τέλειωσε,
και δεν τέλειωσε αυτός.
_
γράφει η Αλεξάνδρα Μιχαλοπούλου
0 Σχόλια