Μπάμπης Τσέλος

γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης

 

Όπως είναι αδύνατο να συγκρατήσει κανείς την ορμή ενός χειμάρρου, αδύνατο είναι να συγκρατήσει και την ορμή προς δημιουργία ανθρώπων όπως ο Μπάμπης Τσέλος. Δάσκαλος στο επάγγελμα, αλλά συνάμα ζωγράφος μα και εξαίρετος ποιητής, είτε χρησιμοποιεί πινέλα και χρώματα είτε μελάνι και χαρτί, το αποτέλεσμα είναι να προχωρά ο πολιτισμός τούτου του τόπου ένα βήμα μπροστά. «Ο τόπος αφηγείται δημιουργία» είναι η εισαγωγική πρόταση στο πρώτο, ομότιτλο με την ποιητική συλλογή «Υπότιτλοι σιωπής», ποίημα. Και πώς λοιπόν η δημιουργία να λείψει από την ψυχή τέτοιων ανθρώπων;

Ο Τσέλος δεν είναι φλύαρος, διαλέγει τις λέξεις του με πολύ μεγάλη προσοχή και τις παρατάσσει με σοφία δημιουργώντας πλούσιες εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη. Η ολοκλήρωση των σκέψεών του κατά τη μελέτη της ποιητικής συλλογής γίνεται αβίαστα, δεν υπάρχει καμία διάθεση υποβολής ή διδακτισμού, κάτι το οποίο θα περίμενε κανείς ενδεχομένως να βγαίνει από την πένα ενός δασκάλου.

Στην ποιητική συλλογή «Υπότιτλοι σιωπής», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΧΑΡΗ ΤΖΟ ΠΑΤΣΗ, πρωταγωνιστής είναι ο άνθρωπος, ο καθημερινός μα κι ο ιδανικός, εκείνος που ονειρεύεται το αύριο αλλά ζει μέσα στην κοινωνία κι ερωτεύεται. Ο άνθρωπος που ανασαίνει τον αέρα της συνήθειας μα και της ελπίδας. «Η ζωή μου άδετο βιβλίο / με τις σελίδες άραφτες / σε χίλιες συνοικίες σκορπισμένες» (ποίημα ‘Άδετο βιβλίο’) γράφει σκιαγραφώντας τον πολίτη του σήμερα ενδεχομένως με μια γερή δόση ποιητικής αυτόπροσωγραφίας.

Βαθιά αισθαντικός, ο ποιητής γνωρίζει καλά την τέχνη της μαγείας όταν περιγράφει αισθήματα. «Ό,τι αγαπώ σφραγίζει την ψυχή μου / κι ό,τι στο δάκρυ καθρεφτίστηκε / μένει στη μνήμη μου» (ποίημα ‘Δε ζω χωρίς την Πηνελόπη’). Σμιλεύει στο χαρτί επιδέξια όσα ο άνθρωπος νιώθει, την αγάπη, τη μοναξιά, την ελπίδα μα και τον έρωτα. Είναι βέβαιο πως οι ‘Υπότιτλοι σιωπής’ δεν είναι μια ποιητική συλλογή που μπορεί κανείς να τη μελετήσει απλώς, κρυμμένα νοήματα και σκέψεις ελλοχεύουν επικίνδυνα πίσω από το σελιδοδείκτη σε κάθε νέα ανάγνωση.

Δε θα πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε την εξαιρετική επιμέλεια που έχει γίνει από τη Μαρία Σκουρολιάκου και μαζί με τις σκέψεις μας, μαζί με το θαυμασμό στον ποιητή και την προσφορά του στον πολιτισμό, θα ακουμπήσουμε τούτη την ποιητική συλλογή στο πιο προσβάσιμο σημείο της βιβλιοθήκης μας. Τέτοια έργα δεν πρέπει να τα ακουμπά η σκόνη της λησμονιάς.

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 19 – 20 Ιουλίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 19 – 20 Ιουλίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Στα δυό στενά: κείμενα-ανάσες, κείμενα-ξεκλειδωμένα, κείμενα-κρατουμένων

Στα δυό στενά: κείμενα-ανάσες, κείμενα-ξεκλειδωμένα, κείμενα-κρατουμένων

γράφει ο Γκέλη Ντηλιά Όταν η πρώτη σου αμαρτία είναι να πας στο νεκροταφείο και να βουτήξεις τα μισοκαμμένα κεριά από τους τάφους για να μπορέσεις να διαβάσεις για το σχολείο (Ήμαρτον, Κ.Ν), όταν η έννοια της αμαρτίας αφορούσε αυτούς που κάποτε αστοχούσαν στους αγώνες...

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

Άτλας αρχαίων πολιτισμών

Άτλας αρχαίων πολιτισμών

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη Το βιβλίο που θα σας παρουσιάσω σήμερα, πραγματικά το λάτρεψα! Το ευφάνταστο εξώφυλλό του, οι εκπληκτικές ζωγραφιές του, τα εύστοχα κείμενά του, η ιστορία χρόνων που ξεδιπλώνεται στις σελίδες του, δεν ξέρω ποιο από όλα ήταν αυτό που το έκανε...

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *