Μην κλαίτε τα είδωλα
που πέφτουν απ’ το βάθρο.
Μην κλαίτε την πλάνη σας
την οικτρή απογοήτευση
ενός ανώφελου πιστεύω.
Μην κλαίτε τη μοίρα σας
που με τη σιωπή
τη στέψατε…
γι’ αυτό που επιλέξατε
με την υποχώρησή σας
ποιον βολέψατε;
Ποιανού τα βάσανα
Κρατήσανε τα χέρια σας;
Ποια λύπη ξάπλωσε
στο στέρνο σας;
Πόσα ψέματα…
πόσες αλήθειες…
να χάθηκαν στο ζύγι;
Ποιοι είστε μήπως ξέρετε;
Γιατί δεν επιμένατε
μα μόνο υπομένατε;
Γιατί κλαίτε για τα είδωλα
που πέφτουν απ’ το βάθρο;
Δεν καταλαβαίνετε λοιπόν
εκεί ψηλά που τα ανεβάσατε
πως ήταν σαθρό και σάπιο;
Τόσα ερωτήματα υπό σκέψη
«γιατί;» θα μου πείτε…
μα θέλω να ξέρω πόσα
μπορεί ο νους ν’ αντέξει…
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Καλημέρα Αννούλα. Ξέρεις τι μου αρέσει σε σένα; Ότι ενώ τα ποιήματά σου είναι τόσο μεστά σε νοήματα, είναι κατανοητά και από εμάς που δεν είμαστε ποιητές. Χωρίς να είνα βαρύγδουπα , δυσνόητα και εξεζητημένα, είναι πάντοτε υπέροχακαι αληθινά.Π.χ.”Γιατί κλαίτε για τα είδωλα που πέφτουν απ’ το βάθρο;Δεν καταλαβαίνετε λοιπόν εκεί που τάνεβάσατε πως ήταν σαθρό και σάπιο;”Αμ το καταλαβαίνουμε Άννα πώς δεν το καταλαβαίνουμε . Αλλά κάθε φορά που ανεβάζουμε κάτι, έχουμε μια αμυδρή ελπίδα μήπως κα το βαθρο δεν θα είναι και τόσο σαθρό τη φορά αυτή…Και μετά,ναααα το ”κλάμα.”
Λενα χαιρομαι που σου αρεσουν τα γραπτα μου με τιμουν τα σχολια σου και με συγκινουν . Να εισαι παντα καλα!!
[…] Μην κλαίτε τη μοίρα σας που με τη σιωπή τη στέψατε… […]
Αυτή και μόνη η φράση με εκφράζει απόλυτα με όσα με ενοχλούν…
Δυνατό το ποίημα σου Άννα και με το καυστικό στυλ που σου πηγαίνει πολύ!
Την καλημέρα μου!
Μάχη μου αγαπημένη κι εμένα με εκφράζει απόλυτα η φράση αυτή…Σε ευχαριστώ πολυ πολύ 🙂
Με πρόλαβε η Μάχη σε αυτό που ήθελα να γράψω!!! Σου ταιριάζει πολύ αυτό το στυλ Άννα μου!!!
Θερμά σε ευχαριστώ Ιφιγένεια!!!
Άννα πάντα ιδιαίτερος ο τρόπος γραφής σου!! Μοναδικός!!!
Αληθινό το ποίημα σου!!!
Αυθεντικό!! Δυνατό!!!!
Ωραία μου Ελένη σε ευχαριστώ πολύ!!Να είσαι πάντα καλά!!