Είμαστε στο 1985 και η Ματίλντ Περέν, 63 ετών, χήρα γιατρού, ηρωίδα της Αντίστασης, ζει μ’ έναν σκύλο Δαλματίας, τον Λουντό, σ’ ένα μικρό σπίτι κοντά στο Παρίσι. Είναι κομψή, περιποιημένη και ελαφρώς υπέρβαρη, δηλαδή υπεράνω υποψίας αφού στην πραγματικότητα είναι εκτελεστής δολοφόνος με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό της! Τώρα όμως αρχίζει να κάνει λάθη, να ξεχνάει, να αφαιρείται κι αυτό θα οδηγήσει σε μια σειρά από αναπάντεχα γεγονότα.

Ο Pierre Lemetre γράφει ένα διαφορετικό αστυνομικό μυθιστόρημα με μια ποικιλία πρωτοτυπιών που δε με άφησαν στιγμή ήσυχο. Χαρακτήρες που έρχονταν κι έφευγαν, ένας δολοφόνος που φυραίνει και φέρνει χάος γύρω του με τις απροσεξίες και τον αυθορμητισμό του, ένας επιθεωρητής που προσπαθεί να βγάλει άκρη σε δύο υποθέσεις δολοφονιών που συνδέονται λόγω του ίδιου όπλου αλλά διαφέρουν πέντε μήνες η μία από την άλλη, ένας ηλικιωμένος με άνοια που χάνει ξαφνικά τη σταθερότητα στη ζωή του από αστάθμητο παράγοντα, ένας σκύλος Δαλματίας και πολλά άλλα αποτελούν ένα απρόσμενο παζλ που δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσει το κάθε επόμενο κομμάτι που μπαίνει στη θέση του. «Μαύρο», υποδόριο χιούμορ, εκπλήξεις, ρεαλισμός και αξέχαστοι χαρακτήρες στήνουν ένα γαϊτανάκι που το περιστρέφει η αποδόμηση ενός εκτελεστή δολοφόνου που αρχίζει να έχει άνοια και σκοτώνει κόσμο με τέτοιο τρόπο που προκαλεί πανικό στις αστυνομικές αρχές του Παρισιού και ευρύτερα της χώρας, με το κάθε Τμήμα να προσπαθεί να βγάλει άκρη με το κίνητρο και τους ενόχους! Μπάχαλο! Η δράση εκτυλίσσεται κυρίως σε Τουλούζ, Νεϊγύ και άλλα χωριά και κωμοπόλεις της γαλλικής υπαίθρου, κάτι που χαρίζει ποικιλία σκηνών δράσης σ’ ένα κείμενο που ρέει ασταμάτητα και αλλάζει συνεχώς πορεία, στολισμένο από απρόσμενες παρομοιώσεις και μεταφορές: «Σ’ αυτό το σημείο, ο επαρχιακός δρόμος ακολουθεί τη μικρή κοιλάδα του Ζιού, ενός ρυακιού που περηφανεύεται γιατί οι χάρτες της περιοχής ο εμφανίζουν ως ποτάμι» (σελ. 57). Όλη αυτή η αφάνταστης σύλληψης πλοκή χαρίζει κατά καιρούς μειδιάματα ή εκρήξεις γέλιου, όσο τραγικά κι αν είναι τα γεγονότα που διαδραματίζονται. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί με μαεστρία ένα υποδόριο χιούμορ για να ντύσει τραγελαφικές καταστάσεις που δε γίνεται να συμβούν σε φυσιολογικούς ανθρώπους, είναι όμως απόλυτα πειστικό πως θα συμβούν!

Ο Μορίς Καντέν, ιδιοκτήτης μιας διεθνούς κοινοπραξίας και άνθρωπος με επιρροή, ένα από τα μεγάλα αφεντικά της Γαλλίας, δολοφονείται έξω από το σπίτι του μαζί με το σκυλί του που είχε βγάλει βόλτα. Παντρεμένος συμβατικά με μια γυναίκα, σ’ έναν γάμο οικογενειακών συμφερόντων όπου ο καθένας έκανε τη ζωή του, οπότε η ζωή του δημιουργεί ένα κουβάρι από σχέσεις, σκοτεινές υποθέσεις και ύποπτα κέρδη κι έτσι σύντομα μπαίνει στο αρχείο. Μόνο που, πέντε μήνες μετά, ένας φόνος σε πάρκινγκ εμπορικού κέντρου συνδέει τις δύο υποθέσεις με αναπάντεχο τρόπο! Η Κονστάνς Μανιέ, μετά από πέντε χρόνια, καταφέρνει να ξαναπάρει τον γιο της πίσω. Η φυλακή και τα ναρκωτικά, η εν γένει συμπεριφορά της της αφαίρεσαν την επιμέλεια του παιδιού, τώρα όμως κατάφερε να σταθεί στα πόδια της ξανά με σταθερή δουλειά και να αποτοξινωθεί κι ο δικαστής της επιτρέπει να ξαναβάλει τον Νατάν στη ζωή της. Ο γιος της έχει γυρίσει κάμποσα ιδρύματα, είναι αποστασιοποιημένος και ανέκφραστος, σχεδόν ψυχρός, αγνώστου πατρός, αυτάρκης, φέρνει αμηχανία στη μητέρα του, θα καταφέρουν να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο; Ο Ανρί Λατουρνέλ ή «ταγματάρχης» ήταν διοικητής αντιστασιακού δικτύου στη νοτιοδυτική Γαλλία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, έχει ένα στεγνό, παγερό πρόσωπο και η εικόνα του εκπέμπει κάτι το αόριστα παρακμιακό. Είναι υπεύθυνος για τις αποστολές εξόντωσης που του αναθέτουν και άρα εντολοδότης της Ματίλντ, ποιος όμως κρύβεται πίσω από αυτό το δίκτυο εντολών και πώς επιλέγει τα θύματά του; Τώρα που διαπιστώνεται πως η Ματίλντ αρχίζει να βγαίνει εκτός ελέγχου θα καταφέρει ο Ανρί να τιθασεύσει τα προσωπικά αισθήματα γι’ αυτήν τη γυναίκα ώστε να βρει μια λύση και να τη βγάλει από το παιχνίδι πριν να είναι αργά;

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πρόσωπα που συναναστρέφεται ο Επιθεωρητής της Δικαστικής Αστυνομίας Ρενέ Βασίλιεφ, ένας τριανταπεντάρης άντρας με υπομονή χωρίς όρια και με εντιμότητα, ψηλός, άγαρμπος και κοκαλιάρης, ο οποίος στον ελεύθερο χρόνο του επισκέπτεται τακτικά τον ηλικιωμένο ντε λα Οσερέ που παλεύει με την άνοια και τα γηρατειά κι έχει στο πλάι του τη νοσοκόμα Τέβι από την Καμπότζη. Ο πατέρας του Ρενέ ήταν ο σοφέρ του ντε λα Οσερέ που είχε συμπαθήσει τον Ρενέ και τον στήριξε οικονομικά στις σπουδές του. Να όμως που αρχίζει να αναπτύσσεται ένα ειδύλλιο μεταξύ της Τέβι και του Ρενέ. Πώς θα καταφέρει να εξισορροπήσει ο αστυνόμος το μπλεγμένο κουβάρι που καλείται να λύσει με τα πρωτόφαντα αισθήματα που αρχίζει να νιώθει για την εξωτική γυναίκα; Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως ο αστυνόμος Οκιπιντί, που καταβροχθίζει ολόκληρες χούφτες από κάθε είδους φιστίκια, ένας κλασικός δημόσιος υπάλληλος που χρωστάει τα πάντα στην ηλιθιότητά του και όχι στο ταλέντο του, αντιπαθεί τον Βασίλιεφ, τον οποίο δε διστάζει να χώνει σε υποθέσεις που δεν θα του αρέσουν αλλά ο Βασίλιεφ τις δέχεται με στωικότητα.

Το «Φίδι με κεφαλαία» είναι ένα ιδιαίτερο και ταυτόχρονα πρωτότυπο αστυνομικό μυθιστόρημα, με μια εκτελέστρια να αρχίζει να χάνει τον έλεγχο των πράξεών της δημιουργώντας χάος. Είναι ανεξέλεγκτη, παρορμητική και απρόσμενη, πυροδοτώντας έτσι μια σειρά από γεγονότα που προχωράνε την πλοκή σε αναπάντεχα μονοπάτια, με έναν αστυνομικό που προσπαθεί να συνδέσει δυο αταίριαστες υποθέσεις, με πολλούς χαρακτήρες που γνωρίζουμε σταδιακά μόνο και μόνο για να τους αποχαιρετήσουμε σύντομα με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, με μια ιστορία που πραγματικά δεν ξέρεις πού θα οδηγήσει αλλά είναι άκρως ρεαλιστική και χωρίς υπερβολές ή απιθανότητες. Το τέλος μου έφερε δάκρυα στα μάτια και μου έδειξε ως πού μπορεί να φτάσει μια μορφή αγάπης για να πάρει εκδίκηση, ακόμη κι αν είναι βαθιά παγιδευμένη σ’ έναν κόσμο σκοτεινό, με ελάχιστες εκλάμψεις. Η Ματίλντ Περέν είναι μια παχουλή εξηντάρα γυναίκα που δεν κινεί υποψίες, είναι όμως μια κινούμενη βόμβα κι όταν απασφαλίσει το μόνο που ακολουθεί είναι μακελειό και λουτρό αίματος!