Φανερά – Μυστικά

7.10.2015 | Ποίηση, Ω | 14 |

Μάχη Τζουγανάκη

Αχ ζωή

Στον ιστό της αράχνης

Ακουμπά το μαζί

Σε παγίδα

Κρεμιέται η καρδιά

Και γεννά την ελπίδα

Ορκισμένο φιλί

στο ρολόι σου τάζω

των αιώνων στιγμή

Σε κερί

μία φλόγα ζεσταίνει

μια ευχή δροσερή

Το μετά

το φοβούνται μονάχα

τα σπασμένα φτερά

Ψιθυρίζω γλυκά

Τολμηρά και δειλά

Φανερά μυστικά…

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Σχετικά

Επιμέλεια κειμένου

Μάχη Τζουγανάκη

Δηλώνω τυπικά αρχισυντάκτρια της σελίδας. Άτυπα όμως και πιο γνήσια, δηλώνω μέλος μιας όμορφης ομάδας πολύ δεμένης που οι «τίτλοι» του καθενός είναι περιττοί. Δηλώνω επίσης συγγραφέας, ποιήτρια, ερασιτέχνης φωτογράφος, μουσικόφιλή, βιβλιόφιλη, θεατρόφιλη, σινεφίλ και ερωτευμένη με οτιδήποτε ξυπνά τη δημιουργικότητά μου. Τελικά όμως έμαθα… πως το να δηλώνει κανείς τι είναι και τι δεν είναι, είναι ένα μεγάλο παραμύθι, όχι από εκείνα που μου αρέσει να διαβάζω, αλλά από εκείνα που σου θέτουν όρια και σε στριμώχνουν σε καλούπια. Μα εγώ τις λέξεις «όρια» και «καλούπια» τις έχω αφαιρέσει από το λεξικό της ψυχής μου...

14 Σχόλια

erina espiritu στο 07/10/2015 σε 8:28 πμ

Φανερά μυστικά! όπως τα βλέμματα που δεν μπορούν να κρυφτούν…
Απάντηση
- Μάχη Τζουγανάκη στο 07/10/2015 σε 9:05 πμ
  
  Ναι Ερίνα μου… Την καλημέρα μου!
  Απάντηση
Σοφία Ντούπη στο 07/10/2015 σε 8:49 πμ

Πόσο δίκιο έχεις… για το μετά που το φοβούνται μονάχα

τα σπασμένα φτερά. Πολύ όμορφο!!! Την καλημέρα μου.
Απάντηση
- Μάχη Τζουγανάκη στο 07/10/2015 σε 9:07 πμ
  
  Σας ευχαριστώ πολύ! Ετσι είναι πράγματι…αν σπάσουν τα φτερά…είναι πιο δύσκολα όλα μετά… όμως κάτι γίνεται και ξαναρχίζουμε τις πτήσεις…Την καλημέρα μου!
  Απάντηση
Άννα Ρουμελιώτη στο 07/10/2015 σε 9:56 πμ

Πολύ όμορφο Μάχη μου γεμάτο ζεστασιά!!!Καλημέρα 🙂
Απάντηση
- Μάχη Τζουγανάκη στο 07/10/2015 σε 11:21 πμ
  
  Σε ευχαριστώ πολύ Άννα μου. Την καλημέρα μου!
  Απάντηση
Ζωή Δικταίου στο 07/10/2015 σε 10:21 πμ

Πόση ομορφιά έχει αυτή η πέννα, που βουτά στο μελάνι της ψυχής για να κεντήσει με το φως της την άβυσσο που μας περιβάλει. Πόσο τρυφερή μένει η καρδιά και αντιστέκεται με πείσμα στα εύκολα, υψώνοντας τις λέξεις χελιδόνια σε άλλους πνευματικούς ορίζοντες. Μάχη, ας έχεις την ευλογία να γράφεις.
Απάντηση
- Μάχη Τζουγανάκη στο 07/10/2015 σε 11:22 πμ
  
  Τα λόγια μου είναι φτωχά μπροστά στο τόσο όμορφο σχόλιό σας.
  Θερμά σας ευχαριστώ και σας στέλνω την αγάπη μου!
  Απάντηση
Ιφιγένεια Τέκου στο 07/10/2015 σε 1:47 μμ

Πολύ όμορφο Μάχη και αυτό σου το ποίημα! Είναι βγαλμένο από την καρδιά σου και φαίνεται!
Απάντηση
- Μάχη Τζουγανάκη στο 07/10/2015 σε 2:09 μμ
  
  Σε ευχαριστώ Ιφιγένειά μου. Είναι βγαλμένο πράγματι από την καρδιά και αφιερωμένο επίσης.. 🙂
  Απάντηση
Παναγιώτης Σκοπετέας στο 07/10/2015 σε 2:52 μμ

… το μετά
το φοβούνται μονάχα
τα σπασμένα φτερά …

Ομορφιά …
Απάντηση
- Μάχη Τζουγανάκη στο 07/10/2015 σε 3:01 μμ
  
  Σε ευχαριστώ Παναγιώτη… στέκεσαι πάντα στην ουσία …
  Απάντηση
Ελένη Ιωαννάτου στο 08/10/2015 σε 12:55 μμ

Μάχη μου όμορφες σκέψεις!!!
Λόγια μελωδικά!!!!
Μπράβο σου! Ωραιότατο το ποίημα σου!!!!
Απάντηση
- Μάχη Τζουγανάκη στο 08/10/2015 σε 1:04 μμ
  
  Σε ευχαριστώ Ελένη μου για τα καλά σου λόγια. Την καλησπέρα μου
  Απάντηση