Φεγγαρότσαρκες
Με κοιτάς αφ υψηλού
Σε κοιτώ και φεύγω αλλού
Με το φως σου ταξιδεύω
Με τα εμπόδια ξεμπερδεύω
Με κοιτάς από ψηλά
Σε κοιτώ απʼτα χαμηλά
Κι ανεβαίνω και πετώ
Όπου φέγγεις θα σε βρω
Με κοιτάς και αναρωτιέσαι:
«Μα ποιος είσαι και καυχιέσαι;
Ίσα κι όμοια με θωρείς;
Έλα πιάσε με αν μπορείς»
Μα δε θέλω να σε πιάσω
Τι είχα ποτέ για να το χάσω
σε υπόγεια και στενά
τριγυρίζω τώρα πια
Μα το βράδυ όταν έρθει
Και το φως σου σαν σκορπίσεις
Της ψυχής το βάθος φέγγεις
Κι εγώ πια έχω κερδίσει
της Άννας Ρουμελιώτη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Υπέροχο!!!!!!!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ!!!