Λίγο απ’ όλα είσαι καημένη μου

λίγο απ’ όλα

και την ψυχή και την καρδιά σου

να θες να τις τραβολογάς μέσα σε όλα

Λίγο κουτή λίγο σοφή

και με αυτό το λίγο σου

να παλεύεις να πατάς γερά στη γη

και το κατάφερες ας πούμε

να είσαι λίγο εντός μα πιο πολύ εκτός

ε, τι να γίνει αφού είσαι ονειροπόλα;

Λίγο αδέξια λίγο επιδέξια

και πάντα στον καλό σου τον εαυτό

να σκουντουφλάς… γιατί;

Έψαχνες δε λέω λίγο από δω λίγο από κει

λίγα λίγα να μαζεύεις τα επειδή

κι όμως πάντα  η εξήγηση να σου φαίνεται λειψή.

Λίγο να σκέφτεσαι λίγο να αισθάνεσαι

να κρύβεις πάντα το πολύ

και λίγη λίγη τη σιωπή σου να αφουγκράζεσαι

και να ταράζεσαι μην τυχόν ξεφύγει κι ακουστεί.

Λίγο εξαίσια και πιο πολύ απαίσια

θα θελες να είχες γίνει μα δεν σου βγήκε αγάπη μου

και τι να κάνουμε στην τελική;

Λίγη προσπάθεια λίγη συμπάθεια

ενίοτε και λίγη απάθεια σαν να μην ήσουνα εσύ.

Μισή αλήθεια και μια συνήθεια

πολύ καλά να καμουφλάρεις τη φιμωμένη σου κραυγή.

Κι έτσι εν κατακλείδι να γίνεσαι όλο και πιο λίγο εσύ

και πιο πολύ εκείνη η άλλη και να αρκείσαι με το τίποτα

και η εξήγηση να είναι πάντοτε λειψή.

_

γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!