Φιμωμένη κραυγή, της Άννας Ρουμελιώτη

Δημοσίευση: 1.02.2016

Ετικέτες

Κατηγορία

 

 

Κλείστε τουλάχιστον τις πόρτες...
χαθείτε μέσα στα ανήλιαγα ντουβάρια σας...
Εσείς, που σας αφήσαμε και ορίζετε
τις τύχες μας...
Εσείς που κινείτε τα νήματα
και μας φορτώνετε με όλα τα κρίματα.
Μη μιλάτε μπροστά μας για επιτεύγματα
για πρωτοπορίες και νεωτεριστικές τακτικές.
Κορδώνεστε πως όλα είναι τέλεια.
Τί λέξη βαρυσήμαντη
ευρείας χρήσεως πολυσήμαντη
και επιχειρείτε αναλύσεις
για όλα τα θέματα βρίσκετε τις λύσεις.
Φουσκώνετε καμαρωτοί
εσείς του κόσμου οι αρχηγοί
οι σωτήρες μας οι μοναδικοί
οι άρχοντες εσείς.
Κι όλοι εμείς οι υποτακτικοί
την ελπίδα να βαστάμε
σαν βαρίδι στο λαιμό να την κρεμάμε
και η ζωή να προχωρά
μα να μην αλλάζει τίποτα ουσιαστικά.

 

_

γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Ο ανάποδος καθρέφτης

Ο ανάποδος καθρέφτης

Έτσι θα έλεγα τον κόσμο καθρέφτη ανάποδο,Ανάποδο καθρέφτηκαθρέφτηχωρίς τζάμι Τον εαυτό σου βλέπεις,άνθρωπε,άνθρωπε τι γυρεύεις;Ξέρει ο καθρέφτης Ο κόσμος έδειξε τι είσαιγιατί ότι κάνεις το δείχνειπονάει, μα δεν σπάειεδώ είναι ο καθρέφτης._γράφει ο...

Ο ανάποδος καθρέφτης

Κλέφτης ονείρων

 Κλέφτης ονείρων έγινες,καταστροφές του κόσμουέκλεψες και το δικό μου όνειροκαι ας μην το ξέρεις Γιατί όταν κλέβεις έναΧάνονται χίλιαΓίνονται στάχτη, τέρμαΈτσι όπως πας δεν θα απομείνει κανένα._γράφει ο Ευθύμιος- Ραφαήλ Αγγελής Μην ξεχνάτε ότι το σχόλιο...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Ο ανάποδος καθρέφτης

Κλέφτης ονείρων

 Κλέφτης ονείρων έγινες,καταστροφές του κόσμουέκλεψες και το δικό μου όνειροκαι ας μην το ξέρεις Γιατί όταν κλέβεις έναΧάνονται χίλιαΓίνονται στάχτη, τέρμαΈτσι όπως πας δεν θα απομείνει κανένα._γράφει ο Ευθύμιος- Ραφαήλ Αγγελής Μην ξεχνάτε ότι το σχόλιο...

Ο ανάποδος καθρέφτης

Δεύτερη ζωή δεν έχει

Ποτέ δε θα ξεχάσει, το πρώτο τεστ που έγραψε στο δημοτικό. Ακόμη θυμάται το γραπτό του. Τα αποτελέσματα απογοητευτικά.Κανένας όμως δεν τον μάλωσε. Αντιθέτως, όλοι του είπαν να μη στεναχωριέται, γιατί στο δεύτερο θα τα πάει καλύτερα. Δεν τους πίστεψε....

Ζωή σε δόσεις

Ζωή σε δόσεις

  Τι να πουν κι άνθρωποι; Τι να κάνουν; Τους δίνουν την ζωή σε δόσεις μέχρι να τους ξεφτιλίσουν   Έπρεπε όμως να δεχτούν και ήρθε ο πόλεμος, και συνταγογράφησε συνταγογράφησε δυστυχία   Στην πρώτη δόση βομβαρδισμούς, στην δεύτερη μετανάστευση, στην Τρίτη...

14 σχόλια

14 Σχόλια

  1. Σοφία Ντούπη

    Κι όλοι εμείς οι υποτακτικοί
    την ελπίδα να βαστάμε
    σαν βαρίδι στο λαιμό να την κρεμάμε
    και η ζωή να προχωρά
    μα να μην αλλάζει τίποτα ουσιαστικά.
    Αλήθεια τι μένει να πει κανείς μετά από αυτό; Τα είπες όλα και τα είπες δυνατά και καθαρά… αυτή τη φιμωμένη κραυγή, γίνετε να την κάνουμε παντιέρα μας; Ίσως είναι η μόνη που μπορεί να μας πάει παρακάτω!!! Δυνατό μπράβο σου!!!

    Απάντηση
  2. Έλενα Σαλιγκάρα

    Έναν θυμό και μια αγανάκτηση μού έβγαλε το σημερινό σου ποίημα, Άννα μου! Έντονοι και δυνατοί οι στίχοι σου!

    Απάντηση
  3. Χριστίνα Σουλελέ

    Εξέφρασες το θυμό όλων μας με τους δυνατούς σου στίχους. Μπράβο Άννα!
    .

    Απάντηση
  4. drmakspy

    Έλα μου ντε… Μεγάλες αλήθειες… Ρίμες αγανάκτησης… Όλων μας…

    Απάντηση
  5. Ανώνυμος

    Λυτό ουσιαστικό βγάζει την αγανάκτηση αληθινό
    ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ

    Απάντηση
  6. Λένα Μαυρουδή Μούλιου

    Πάντα έτσι αγανακτησμένος ήταν και θα είναι ο άνθρωπος που στενάζει κάτω από δεσμά αληθινά ή μεταφορικά Και σπάνια υπάρχουν κάποιου είδους Σπάρτακοι να πω να τολμήσουν να σπάσουν τις αλυσίδες. Βλέπεις δύσκολοι καιροί ακόμη και για επαναστάτες και αυτό νονίζω είναι το χειρότερο…
    Ωραίο υο ποίημά σου Άννα

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου