Πόρνη του ανήκεστου πόνου
ξαπλωμένη σε ξεθωριασμένα σεντόνια
ενός ροζ ξενοδοχείου,
ξεπουλημένη στα παζάρια της ασχήμιας,
φωνάζεις εκκωφαντικά
την προσβολή του Έρωτα.
Αρωματίζεσαι με φτηνά σαπούνια
στο χαμάμ της θλιμμένης γειτονιάς της πόλης,
περπατάς ξυπόλυτη στο γυμνό πανδοχείο
της συναλλαγής
αφορισμένη απ’ το χάδι της μάνας σου
που προσποιείται ότι δε σε ξέρει.
Ανάσα αγωνίας και τρόμου
που τη στραγγαλίζει θανάσιμα
ο κάθε νταβατζής της νύχτας
με το πολυκαιρισμένο μαξιλάρι
της δήθεν άνεσης που σου προσφέρει.
Πίσω απ’ τις ροζ ξεβαμμένες κουρτίνες
κουρνιάζει ο απόηχός σου
δραματικά κραυγαλέος.
_
γράφει η Πολυξένη Βακιρλή
0 Σχόλια