Φιμωμένη Κραυγή, του Αθανάσιου Χαλβαντζή
Άραγε υπήρξες
στο γίγνεσθαι των ερωτικών της σπασμών;
Υπήρξες
στο θρόισμα των ποιητικών αναστεναγμών της;
Κι όταν σα βροχή, ο ιδρώς ξέπλυνε το κορμί σου
κι ήλθε η κάθαρση
μέσα σου, σταμάτησε να εγείρει ο φόβος της μοναξιάς;
μέσα σου, σταμάτησε να βρέχει;
Άραγε…
_
γράφει ο Αθανάσιος Χαλβαντζής
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
“μέσα σου, σταμάτησε να βρέχει;
Άραγε…”
Υπέροχο Αθανάσιε!!!
εξαιρετικό!!!!!
Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας!! 🙂 🙂
Φανταστικός όπως πάντα….