Χαμένες παραστάσεις, της Κατερίνας Τζωρτζακάκη

Ένας νεαρός προσπαθεί να ισορροπήσει τη ζωή του ανάμεσα σε δυο γυναίκες, σε δυο αδερφές, με φόντο ένα μυστικό που έχει υψώσει ένα μεγάλο τοίχος κι έχει χωρίσει την οικογένεια. Ένα τροχαίο που στάθηκε η αφορμή να διαρραγούν οι σχέσεις της μάνας και της θείας του και μια επιλογή που έκανε τις δυο γυναίκες να μη μιλήσουν για δεκαετίες ολόκληρες αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ιστορίας. Ο Έκτορας, με το πάθος μέσα του για να γίνει ένας καλός ηθοποιός να μεγαλώνει διαρκώς, αφήνει τα αισθήματά του να κινούνται πότε κοντά στη μητέρα του και πότε κοντά στη θεία του. Γυναίκες και ρόλοι σημαδεύουν την εξέλιξη της ζωής του μέσα στο προβληματισμένο του μυαλό μέχρι τη στιγμή που μπαίνει σε έναν κύκλο αποκαλύψεων και νιώθει στην κυριολεξία τα μάτια του να ανοίγουν και την άδεια του ζωή σιγά σιγά να παίρνει νόημα. Οι αδερφές τελικά θα συναντηθούν σε μια τελευταία παράσταση, μια παράσταση ζωής.

Η συγγραφέας, έχοντας το θέατρο ως φόντο σε όλο το μυθιστόρημά της, γράφει σε πρώτο πρόσωπο παίζοντας με τον ανθρώπινο φόβο, τον εγωισμό, τον έρωτα, την αγάπη σε πολλές από τις μορφές της αλλά και την ματαιοδοξία και τα βαθύτερα ανθρώπινα αισθήματα. Θα μπορούσε ενδεχομένως να αφήσει περισσότερα περιθώρια στον αναγνώστη της για να σχηματίσει τη δική του άποψη για τους πρωταγωνιστές της, οι οποίοι ενίοτε μοιάζουν, ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός, ασφυκτικά κι απολύτως περιγεγραμμένοι από την πένα της Κατερίνας Τζωρτζακάκη. Τούτο βεβαίως δεν είναι κάτι απαραιτήτως κάτι αρνητικό, ίσως να είναι ακριβώς το αντίθετο, όμως ο μέσος αναγνώστης ενδεχομένως να νιώσει πως η ανάγλυφη περιγραφή των χαρακτηριστικών και των αισθημάτων των χαρακτήρων ίσως να αφαιρούν κάτι από τη μαγεία της ιστορίας. Η ιδιότητα και οι σπουδές στην ψυχολογία της συγγραφέως δε θα ήταν υπερβολή αν ισχυριστεί κανείς πως έχουν επιδράσει καταλυτικά σ’ αυτό το σημείο.

Η πλοκή της ιστορίας είναι αρκετά καλή και σκιαγραφεί ανάγλυφα την πορεία μιας αδειανής ζωής ενός ανθρώπου που πλησιάζει τα όρια του κενού και του αξιολύπητου. Οι περιγραφές των αισθημάτων και των σκέψεων είναι γλαφυρές, η δομή, η πλοκή και η εξέλιξη της ιστορίας είναι αρκετά καλές σε ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια αξιόλογη προσπάθεια δημιουργίας ενός αξιοπρεπούς βιβλίου από έναν νέο άνθρωπο, την Κατερίνα Τζωρτζακάκη, η οποία έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής και στο διαδίκτυο που αρθρογραφεί τακτικά.