28.12.2020

Χαμηλά πετάγματα

Για μια στιγμή έρχονται κοντά σου,

μα σαν στο θρόνο τους καθίσουν,

κλείνουν τις πόρτες και μένεις απ’ έξω.

Έχουν δικά τους όνειρα και σχέδια

για του περίγυρου την κοινωνία. 

 

Ότι εσύ ονειρεύτηκες στα συμφέροντα τους είναι παραφωνία.

 

Είσαι κουβάρια, αράδες από πλάτες, 

γονυπετείς προσκυνητές, μυριάδες.

Στις πλάτες σου βαδίζουν 

οι μαύρο-κοστουμαρισμένοι με πολύμορφα προσωπεία. 

 

Ψίχουλα σου ρίχνουν, 

στη ζωή να σε κρατήσουν, 

αλλιώς, δεν  υπάρχουν. 

 

Μα εσύ ξεγελιέσαι και γελιέσαι  πως έχετε κοινή πορεία.

 

Σύστημα βρωμιάς κι αλητείας,

που το λες δημοκρατία και καμώνεσαι πως έχεις ελευθερία. 

 

Μούντζα στα μάτια σου τυφλέ, 

κεφάλι μυρμηγκιασμένο,

δουλοπρεπή, 

ζητιάνε της μίζερης ζωής. 

 

Σαν περιστέρια είσαι σε κεντρική πλατεία,

ψίχουλα των περαστικών τσιμπολογάς 

και με χαμηλά πετάγματα χαράς,

τους στέλνεις ευχαριστίες.

 

_

γράφει η Νατάσα Λουκά

Ακολουθήστε μας

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ιουνίου αναμνήσεις

Ιουνίου αναμνήσεις

  Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει… Τι μένει απ’ τον Ιούνη;   Η βόλτα στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Η ιεροτελεστία του φιλιού – κρυμμένη στις βουκαμβίλιες, μακριά απ’ τις αδιάκριτες ματιές –   Γύρω γιασεμιά, λουλούδια κι ασπρισμένοι τοίχοι. Σοβάδες που ξεκολλούν και...

Σε προσμένω

Σε προσμένω

Σε προσμένω κάτιΔιάπυρους Ιούνηδες καιΤ’ απεχθή φθινόπωρα. Τους ενδιάμεσους μήνες Είτε τρώω χιόνι καιΦλέγομαιΕίτε κρεμάμενος σε μια σεκόγιαΣφίγγω τη θηλή Και σου γράφω ποιήματα.   _ γράφει η Παρασκευή...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *