Στην πρώτη φλέβα έκοψα το νήμα
Το μαχαίρι έγλυψε ηδονικά το αίμα μου και μέθυσε
Μες στην παραζάλη κάποιος με έσωσε
Χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα
Μα κι εγώ δεν είχα τίποτα να δώσω
Στη δεύτερη φλέβα ξυράφι σκουριασμένο σύρθηκαν οι πληγές
Χάραξαν πάλι μες το δάκρυ μου εκείνα τα λόγια
Ήρθαν οι θύμησες να απαιτήσουν πληρωμή
Ήρθαν οι γέφυρες να μου φράξουνε το στόμα
Πεθαίνω και γεννιέμαι κάθε μέρα σε ένα παιχνίδι,
Που αλλάζει όποτε γουστάρει τους όρους και τους κανόνες
Ένα παιχνίδι ψεύτικο είναι όλα
Και δεν παίζω για να νικήσω μήτε να χάσω
Μονάχα ψάχνω πότε θα χτυπήσω την επόμενη φλέβα
Και να δώσω τη χαριστική βολή
Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη
Στην τρίτη φλέβα μόνη εγώ θα παίξω την τύχη μου
Χωρίς σωτήρες
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Έτσι είναι Σώζεσαι τη μια φορά παρά τη θέλησή σου , σώζεσαι τη δεύτερη, μα την φορά την τρίτη κι’ ενω έχεις συνηθίσει στην …αθανασία, επέρχεται το μοιραίο.Και η τύχη έχει τα όριά της πια…δεν το ήξερες;;;;;
Μια… δυο…εε.. στην τρίτη βάζεις επιτέλους όρια.. και ακούς την εσωτερική σου φωνή. Να είσαι καλά για το πέρασμα Λένα!! Καλό βράδυ!
Ήρθαν οι θύμησες να απαιτήσουν πληρωμή
Ήρθαν οι γέφυρες να μου φράξουνε το στόμα…
Συγκλονιστικό!!! Όπως και όλα όσα γράφεις Άννα μου…την αγάπη μου καλό απόγευμα!!!!!!
Το πέρασμα σου πάντα εγκάρδιο Σοφία!!Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Καλό βράδυ εύχομαι!
Με πλήρη συνείδηση γίνονται όλα τα βήματα και δίχως σωτηρία. Εξαιρετικό Άννα!!!!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Βάσω!!Καλή σου μέρα!!