Το αγαπημένο μάθημα της Αννέτας είναι η έκθεση. Όποιο θέμα και να της δώσεις μπορεί ν’ ανταποκριθεί με επιτυχία. Οι κόλλες όλων είναι έτοιμες και περιμένουν εναγωνίως την ανακοίνωση του θέματος. Η κυρία γράφει στον πίνακα: “Το αγαπημένο σας χρώμα”. Τα πρόσωπα όλων χαρούμενα, εκτός από της Αννέτας. Σκυθρωπή, πιάνει το κεφάλι της. Μα δεν είχε αγαπημένο χρώμα, ούτε τη συγκνούσε κανένα. Έπρεπε όμως να γράψει κάτι. Η ώρα περνούσε και η κόλλα της ήταν άδεια. Μέχρι που το μυαλουδάκι της φωτίστηκε. Αυτό ήταν, το βρήκε. Αφού δεν υπήρχε χρώμα για την ίδια, άρα το αγαπημένο της ήταν το “άχρωμο”. Η ματιά της κατευθύνεται στο παράθυρο της τάξης. Το τζάμι ήταν διάφανο, δεν είχε χρώμα, και όμως μέσα απ’ αυτό είχε τη δυνατότητα ν’ απολαύσει όλα τα χρώματα μαζί. Στο δικό της χρώμα δεν υπήρχαν περιορισμοί και μπορούσε να το συνδυάσει με τα πάντα. Πότε ψυχρό, πότε ζεστό, ανάλογα με τη διάθεσή της. Προσαρμοζόταν σε όλες τις περιστάσεις, δεν τη δέσμευε, και του έδινε ότι χρώμα ήθελε, με τη δική της νοητή ματιά. Η κόλλα της γέμισε και ήταν η καλύτερη της τάξης. Η φαντασία της λειτούργησε ακόμη μία φορά και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό.

_

γράφει η Βάσω Καρλή