Ενίοτε εκλεκτά ταΐζω εδέσματα
την λαίμαργη ψυχή μου
που άλλοτε η τύχη έφερε εμπρός μου
κι άλλοτε στων εκλεκτών μου φίλων
τα μαγειρεία αναζητώ.
Την ξεπληρώνω έτσι για τα εμέσματα
που μ' ευθύνη όλη δική μου
την τρέφω στα ταχυφαγεία του κόσμου
-τροφή που δεν αξίζει ούτε σκύλων-
απλά κάποιο που βρήκα ανοιχτό.
Κι αυτή τα εγκλήματά μου βλέπει πταίσματα
μ' αγάπη γλύφει κάθε μια πληγή μου
το φως ανάβει άπλετα εντός μου
τον τύπο αγγίζοντας των ήλων
κι έτσι γεννιέται ένα ποίημα σαν αυτό...
_
γράφει ο Σπύρος Μακρυγιάννης - Αργοναύτης
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Κι έτσι γεννήθηκε ένα πολύ όμορφο ποίημα Σπύρο..από μια όμορφη ψυχή!!!Την καλημέρα μου!
Ευχαριστώ ταπεινά Άννα μου… Καλημέρα και καλή εβδομάδα και σε σένα!
Πολύ πολύ όμορφο!!!
Πολύ πολύ τρυφερό Σπύρο μου!!!
Με μια δόση πίκρίας…
Γλυκά ακούμπησε στην καρδιά μου!!!!
Ευχαριστώ Ελένη μου… Ξέρεις το έγραψα ενώ ακριβώς διάβαζα τα υπέροχα ποιήματα της Κατίνας Βλάχου στην συλλογή της Το τέμπο των καιρών… Σκέφτηκα πόσο υπέροχα εδέσματα ψυχής είναι τα δικά της ποιήματα αλλά και πεζά, πόσο πολύ με έχουν εμπνεύσει κατά καιρούς… Και αναλογίστηκα πόσες φορές έπεσα στην παγίδα να πάρω κάτι “εμπορικό”….
Πολύ ιδιαίτερο ποίημα!
Ευχαριστώ για αυτόν τον χαρακτηρισμό…. Αν διαβάσετε την απάντησή μου στην Ελένη θα καταλάβετε πόσο ιδιαίτερο είναι και για μένα όντως…
και γεννήθηκε πολύ ωραίο…
Ευχαριστώ Μάχη μου… Ότι μπολιάζεται από Κατίνα Βλάχου μέσα μου προκύπτει αρκετά όμορφο…