“…ως δια μαγείας οι λέξεις έτρεχαν μόνες τους, το ίδιο και οι εικόνες, οπότε δεν έχασα την ευκαιρία…” – Χρήστος Αναστασιάδης

(Φωτογραφία: © Στράτος Γιαννόπουλος)

Φιλοξενούμενος στη δράση «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» είναι ο συγγραφέας Χρήστος Αναστασιάδης!

Λογοτεχνικό βιογραφικό

Ο Χρήστος Αναστασιάδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι παντρεμένος και έχει δυο κόρες. Έχει ασχοληθεί με τη μουσική και ήταν μέλος του συγκροτήματος των Εξ Ανέμου. Έπαιζε κιθάρα και έγραφε μουσική και λόγια σε τραγούδια του συγκροτήματος. Τα τελευταία είκοσι χρόνια είναι στον χώρο των πωλήσεων. Μετά από αρκετά χρόνια αναζητήσεων στον γραπτό λόγο, το “Σεξ, σεξ και πάλι σεξ” είναι η πρώτη του συγγραφική δουλειά και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ελκυστής.

Ερωτηματολόγιο για Συγγραφείς

Ποιον συγγραφέα ή ποιητή θα ήθελες να συναντήσεις;

Η αλήθεια είναι πως από μικρός ποτέ δεν μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να συναντήσω κάποιον, συγγραφέα-ποιητή-μουσικό-ηθοποιό. Αν και θυμάμαι ασυναίσθητα όταν είχα διαβάσει το βιβλίο,  ΄΄Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους, 1830-1974΄΄ του Βασίλη Ραφαηλίδη, με είχε τσαντίσει τόσο πολύ στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου και τον είχα αγαπήσει τόσο πολύ από την μέση και μετά, που πραγματικά αν ζούσε θα ήθελα να τον συναντήσω και να τον αγκαλιάσω.

Σε ποια ηλικία εκφράστηκες για πρώτη φορά, γράφοντας το πρώτο σου πεζό ή ποιητικό κείμενο;

Νομίζω στην ηλικία των 17-18 έγραψα τα πρώτα λόγια για τραγούδι. Και για τα επόμενα χρόνια συνέχισα γράφοντας λόγια για τραγούδια. Όσον αφορά τον πεζό λόγο ανέκαθεν προσπαθούσα να πειραματιστώ, να γράψω αλλά πάντα δεν μπορούσα να βάλω σε σειρά αυτά που είχα μέσα στο μυαλό μου. Συνήθως μου έβγαιναν πολύ ΄΄μαύρα΄΄  ή πολύ καταθλιπτικά και τα απέρριπτα. Το ΄΄σεξ σεξ και πάλι σεξ΄΄ είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα το οποίο με πήγε μόνο του. Ως δια μαγείας οι λέξεις έτρεχαν μόνες τους, το ίδιο και οι εικόνες, οπότε δεν έχασα την ευκαιρία. Τώρα αν έπραξα σωστά, θα το δείξει ο χρόνος και οι αναγνώστες.

Υπήρξε ποτέ στιγμή που θέλησες να παρατήσεις την ενασχόλησή σου με την συγγραφή; Αν ναι, γιατί;

Πάρα πολλές φορές προσπάθησα να διακόψω τις σχέσης μου μ΄αυτήν την ΄΄κυρία΄΄. Γιατί πάντα έρχεται σαν ακάλεστος επισκέπτης και σε ακατάλληλες ώρες, στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στη δουλειά και κολλάει πάνω μου σαν σκυλίσιο τσιμπούρι. Βέβαια η ΄΄ανωμαλία΄΄ σ΄αυτή τη σχέση είναι ότι, αν κάνει πολύ καιρό να εμφανισθεί με πιάνει ένας πανικός και αρχίζω να την αναζητώ εγώ. Εκεί είναι που μπορεί να γράψω τις μεγαλύτερες βλακείες που έχω στο μυαλό μου. Τότε ΄΄εκείνη΄΄ κάθεται από απόσταση, με κοιτάζει, γελάει και μου ψιθυρίζει στο αυτί. ΄΄Εγώ κάνω κουμάντο σ΄αυτή την σχέση, θα έρχομαι όποτε θέλω εγώ, όχι όποτε έχεις όρεξη εσύ.΄΄

Κάποιοι την λένε έμπνευση, εμένα πάλι με εκνευρίζει αυτή η λέξη.

Γιατί γράφεις;

Γιατί δεν ξέρω να ζωγραφίζω.

Για ποιους λόγους θα συμβούλευες κάποιον να γίνει συγγραφέας ή ποιητής και γιατί να τ’ αποφύγει;

Επειδή ποτέ δεν μου άρεσε να μου δίνουν συμβουλές ή να ακούω, δεν θα το έκανα και εγώ σε άλλους. Αν παρ’ όλα αυτά κάποιος ζητούσε τη γνώμη μου, θα του έλεγα πως αν δεν έχει βρει κάποιον άλλο τρόπο να εκφράσει αυτά που έχει μέσα του, τότε να το έκανε. Πάντα φυσικά με σεβασμό και αξιοπρέπεια προς τον εαυτό του. Οι ισορροπίες μεταξύ του να εκφράσεις κάτι μέσα από τον γραπτό λόγο, τον στίχο ή οτιδήποτε άλλο ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και την γελοιότητα είναι πολύ κοντινές.

Η καλύτερη και η χειρότερη κριτική που άκουσες για το έργο σου;

Προς το παρόν δεν έχω ακούσει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Έχω μεγάλη περιέργεια να τα ακούσω και τα δυο.

Τι εικόνα πιστεύεις πως έχουν για εσένα οι αναγνώστες; Ισχύει;

Θυμάμαι όταν υπέγραψα το συμβόλαιο με τον εκδοτικό οίκο ΕΛΚΥΣΤΗΣ, στον δρόμο για το σπίτι τα πρώτα χαμόγελα ήρθαν να τα επισκιάσουν οι πρώτες σκέψεις. Ποιο θα είναι το κοινό γι αυτό το βιβλίο; Άντρες ή γυναίκες; Θα αρέσει; Τι γνώμη θα έχουν για μένα όσοι το διαβάσουν;

Νομίζω ότι το χαμόγελο έσβησε μονομιάς, ήθελα την επομένη να πάρω τον εκδότη ( Αχιλλέα Τριαντόγλου ) και να του ζητήσω να σκίσουμε το συμβόλαιο και να μην βγάλω το βιβλίο. Κατά ένα μαγικό λόγο, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο έφυγαν από το μυαλό μου όλοι αυτοί οι προβληματισμοί. Δεν με νοιάζει τι εικόνα θα έχουν οι αναγνώστες για μένα, μπορεί την καλύτερη, μπορεί και την χειρότερη. Το ζήτημα είναι ότι το βιβλίο ξεκίνησε το ταξίδι του. Ο δρόμος θα δείξει. 

Ποια λογοτεχνική ερώτηση μισείς να σου κάνουν και γιατί;

Νομίζω η πιο κλισέ ερώτηση είναι ‘’Γιατί γράφεις; ή Πως γράφεις;΄΄ Το ίδιο κλισέ είναι και οι απαντήσεις.

Πιστεύεις πως οι περισσότεροι ομότεχνοί σου γράφουν από εσωτερική ανάγκη ή επιδιώκουν αποκλειστικά το χρήμα και την δόξα;

Πιστεύω πως όταν ξεκινά να γράψει κάποιος κάτι, ποτέ δεν έχει στο μυαλό του την δόξα ή το χρήμα. Αν φυσικά στην πορεία έρθει κάποιο από αυτά… καλώς να ορίσει.

Ο χειρότερος εφιάλτης που φοβάσαι για την καριέρα σου και το ομορφότερο όνειρό που σου έχει πραγματοποιηθεί ή προσδοκάς να συμβεί στο μέλλον;

Νομίζω ο χειρότερος εφιάλτης θα ήταν να σταματούσα κάποια στιγμή να γράφω. Οτιδήποτε. Ίσως τότε απλά να φούσκωνα σαν μπαλόνι και να έσκαγα. Το ομορφότερο όνειρο δεν μου έκανε την τιμή ακόμα να εμφανιστεί. Το περιμένω με αγωνία.