14.12.2016

Όνειρο αχνό

bird_tree_b

Σκορπάω στίχους για το καλοκαίρι

Στα φθινοπωρινά περάσματα του ανέμου

Απρόσκλητη μπαίνω στην εποχή

Σφίγγοντας στο στήθος μου μιαν άλλη

Ο υγρός νοτιάς περνάει ασφυκτικά

Μέσα απ’ το ασπρόμαυρο φόντο μου

Γκρίζες οι δροσοσταλίδες του σ’ όνειρο αχνό

Μ’ αγκαλιάζουν, μητρικά, τα γυμνά κλαδιά των δέντρων·

Αποκαλύπτομαι.

Ξαπλώνω στη γη

Τα χέρια μου συντροφιά στα ξερά φύλλα

Θ’ αγγίξει το σώμα μου η πρώτη βροχή·

Ξεπλένομαι.

Αντίο, χελιδόνια μου

Αντίο, διαβάτες των ευχών

Φεύγετε για τόπους μακρινούς

Φτερά μικρού παιδιού η αγάπη μου

Πετάει μαζί σας και λυτρώνομαι.

_

γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ

    Στρωτή κλιμάκωση των εικόνων και ομαλή κύλιση των λέξεων από κάποια που είναι γνώστης της γλώσσας και την αγαπά.
    Ταξίδεψα. Τώρα πια οι απαιτήσεις μου από την ποίηση είναι πολλές. Με αντάμειψες. Ευχαριστώ!

    Απάντηση
    • Άννα Ρουμελιωτη

      Εγώ σας ευχαριστώ!Με τιματε αφάνταστα. Μεγάλη μου χαρά που σας ταξίδεψαν οι στίχοι μου.Να είστε καλά!!

      Απάντηση
  2. sofia25164

    Θα συμφωνήσω με τον κ. ΠΑΡΕΛΗ μας ταξίδεψες!!! Ευλογία οι εικόνες και οι εναλλαγές της φύσης, μαγικός ο τρόπος που τις έπλασε η πένα σου!!! Την καλημέρα μου αγαπημένη μου Άννα και μια όμορφη εβδομάδα!!!

    Απάντηση
  3. Άννα Ρουμελιώτη

    Πολύ χαίρομαι που ταξίδεψες Σοφία μου ..η μαγεία της φύσης είναι καταλυτική .. μας εξημερώνει… Καλή εβδομάδα!!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου