Αρχές Αυγούστου, παράφαγα μου φαίνεται στο βραδινό μου και ήπια και τρία ποτηράκια κρασάκι. «Πως να κοιμηθώ με τέτοιο στομάχι; Νιώθω ότι θα εκραγώ…» σκέφτηκα κοιτώντας τον καταπράσινο κήπο μου με τα  δέντρα μου γεμάτα καρπούς ώριμους από την βεράντα του εξοχικού μου. Γαλήνεψα από  την ομορφιά του τοπίου… Ξάφνου τι βλέπω; Ένα παράξενο πλάσμα.. Μοιάζει και με αράχνη αλλά μοιάζει και με τσαλαπετεινό… αλλά..

ΑΦΗΓΗΤΗΣ Η αράχνη-τσαλαπετεινός:
Σε μία αβέβαιη τοποθεσία μεταξύ γης και ουρανού γεννήθηκε η αράχνη- τσαλαπετεινός Κάποτε ζούσε στη σκιά ενός πολύ σκοτεινού δάσους μία αράχνη πλέκοντας τον ιστό της μέσα από τα πόδια της. Της άρεσε πολύ να πλέκει κάτω  στις αχτίδες του λαμπερού ήλιου που ακτινοβολούσαν για να θαυμάζουν όλοι την ομορφιά και το μεγαλείο του έργου της, ήθελε να βγει από το σκοτάδι, για αυτό το λόγο και είχε ξεκινήσει  ένα τρελό χορό, αριστερά, δεξιά παλαντζάροντας  όλο και πιο ψηλά….

Στην κορυφή ενός δέντρου, ένας τσαλαπετεινός με βαθύ πορτοκαλί χρώμα, σφύριζε μελωδικά αλλά η αράχνη μόλις τον άκουσε άρχισε να τον πλησιάζει με απειλητικές διαθέσεις… Ο τσαλαπετεινός όμως αμέσως κατάλαβε τον κίνδυνο αυτού του τρελού χορού και απομακρύνθηκε γρήγορα πετώντας από κλαδί σε κλαδί στα δέντρα του δάσους. Και έτσι χάθηκε….

ΜΑΥΡΟ

Η ΓΑΤΑ-ΜΠΑΛΟΝΙ  λαμβάνει χώρα στο σκοτάδι (ΕΙΜΑΙ…)

ΦΩΣ

Η ΓΑΤΑ-ΜΠΑΛΟΝΙ  χορεύει ευτυχισμένη στον αέρα…

ΘΟΡΥΒΟΣ.

Η ΓΑΤΑ-ΜΠΑΛΟΝΙ  τρόμαξε πάρα πολύ και  για να υπερασπισθεί  το μπαλόνι της να μην εκραγεί  πέφτει στο έδαφος αγκαλιάζοντας το.

ΣΚΟΤΑΔΙ…

Η ΓΑΤΑ-ΤΙΓΡΗΣ εμφανίζετε μέσα από το σκοτάδι, μια γάτα πολύ επιθετική, είμαι μία γάτα  κοσμοπολίτικη…

ΦΩΣ.

Η ΓΑΤΑ-ΤΙΓΡΗΣ όταν βλέπει έναν εισβολέα στο έδαφος της, στην αρχή έμεινε έκπληκτη από την παρουσία της ΓΑΤΑΣ-ΜΠΑΛΟΝΙ, αυτό το παράξενο και διαφορετικό όν που όμοιο του δεν είχε ματαδεί. Μετά όμως θυμώνει και  ξεκινά την επίθεση στην ΓΑΤΑ-ΜΠΑΛΟΝΙ και προσπαθεί να την γρατσουνίσει με τα μυτερά της νύχια… Έτσι λοιπόν ξεκίνησε μια άγρια πάλη ανάμεσα στις δύο γάτες  με δυνατές κραυγές.

ΣΚΟΤΑΔΙ ….

Η ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΗΝ  ΙΣΤΟΡΙΑ (ΕΙΜΑΙ…)

ΦΩΣ

Η Κένταυρος ακούγοντας  τον ήχο της μάχης, της ξύπνησαν τα πολεμικά της ένστικτα. Τρέχει καλπάζοντας στο πεδίο της μάχης και μπαίνει μεταξύ των δύο γάτων και προσπαθεί να προστατεύσει την ανθρώπινη  πλευρά με το μέρος του για την ΓΑΤΑ-ΜΠΑΛΟΝΙ και να χτυπήσει την ΓΑΤΑ-ΤΙΓΡΗ με τα πίσω πόδια της  από την μεριά  των ζώων.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ Η ΑΡΑΧΝΗ-ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ υφαίνει με το στόμα της τον ιστό της σαν να πρόκειται να παρέμβει στην ιστορία, αλλά βλέποντας την μάχη να αγριεύει, τους πλησιάζει αργά -αργά με σκοπό να τους ηρεμήσει με το μελωδικό τιτίβισμα της. Όταν όμως καταλαβαίνει ότι δεν πετυχαίνει τίποτα και η μάχη συνεχίζεται ,τότε αρχίζει να δένει με τον μαγικό  ιστό της τους τρεις πρωταγωνιστές για να τους ακινητοποιήσει σαν να είναι ένα άγαλμα και μετά επιστρέφει στην θέση της.

ΑΦΗΓΗΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗ-ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ: Έχτισαν τις πυραμίδες και τις κυλιόμενες σκάλες αλλά ακόμα  μεταξύ τους πετάνε δακρυγόνα για ένα κομμάτι Γη χωρίς να λογαριάζουν ότι με την πάροδο των χρόνων, μέρα με τη μέρα έχω κατασκευάσει για  αυτούς  έναν ιπτάμενο χαλί που θα πετούσε με όλους σε ένα διαφορετικό μέλλον .Τώρα όμως έγιναν ένα  άγαλμα που θα μπορεί όλος ο κόσμος να θαυμάσει στο μουσείο του Λούβρου.

Ξύπνησα μούσκεμα στον ιδρώτα φωνάζοντας «Βοήθεια» Από πάνω μου η γυναίκα μου.

Είχα αποκοιμηθεί τελικά στην καρέκλα μου…

«Ηρέμησε καλέ μου, όνειρο ήταν. Καλά τι έβλεπες και φοβήθηκες τόσο πολύ. Τι εφιάλτες έβλεπες;»

Ντράπηκα.. Ολόκληρος άντρας 40 χρονών τι να έλεγα; Ότι φοβήθηκα από τις γάτες;

-Δεν θυμάμαι τι ονειρευόμουν αγάπη μου. Πάμε μέσα σαν να κάνει λίγο ψύχρα εδώ. Και όμως τελικά ήταν μόνο ένα όνειρο θερινής νυκτός,  σκέφτηκα…

–

γράφει η Μαρία Καφφέ