Ένας άντρας, μια οικογένεια, ένα σπιτικό και μια ρουτίνα επαναλαμβανόμενη χωρίς απολύτως τίποτα να διαταράσσει τον κύκλο της καθημερινότητας. Μια ζωή χωρίς εξάρσεις, από τα μαθητικά χρόνια μέχρι την επαγγελματική αποκατάσταση κι ένα αύριο που δεν μπορεί να ξεφύγει από τη συνήθεια αλλά και τη μετριότητα. Και το φόντο σε όλα αυτά είναι μια καρέκλα στο μπαλκόνι του σπιτιού, στην οποία κάθεται κάθε χάραμα ο Λάζαρος και χαζεύει την εναλλαγή της νύχτας με τη μέρα, κυρίως όμως αναπολεί όλα εκείνα που δεν έζησε κι ονειρεύεται όλα εκείνα που ήθελε να ζήσει!

Μια ιστορία για έναν άνθρωπο, που μοιάζει με όλους τους ανθρώπους, που έφτασε στο σημείο να κάνει οικογένεια χωρίς σχεδόν να το καταλάβει, που δεν είναι ευχαριστημένος με τη δουλειά του, που αναπολεί το παρελθόν, που στο πίσω μέρος του μυαλού του η ιδέα ενός ανεκπλήρωτου έρωτα ξυπνάει κι αρχίζει να τον τρώει σαν το σαράκι, που αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε πολλούς σαν κι αυτόν, που αν δούμε τον καθρέφτη μας ίσως να τον αντικρίσουμε! Τα πρωινά στο μπαλκόνι δεν τον βοηθούν, η κάθε μέρα μοιάζει με την προηγούμενη και με την επόμενη, μοναδικές αλλαγές ζει μόνο τα Σαββατοκύριακα, αλλά κι αυτά μοιάζουν μεταξύ τους. Ο Άγγελος Χαριάτης, με μεγάλη εμμονή περιγράφει ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια του περιβάλλοντος που κινείται ο πρωταγωνιστής, ακόμα και τα σχέδια στα ποτήρια των παιδιών του. Και επαναλαμβάνει τις λεπτομέρειες ξανά και ξανά θέλοντας με αυτό τον τρόπο να τονίσει την –εντός ή εκτός εισαγωγικών- κατάντια του πρωταγωνιστή που μοιάζει να κινείται στον κόσμο σαν έρμαιο της μοίρας και των συμπτώσεων. Η ζωή του ανατρέπεται με την απόλυσή του, την οποία επιμελώς κρύβει από τους οικείους του, αλλά και με την –καθόλου τυχαία όπως αποδεικνύεται- συνάντηση με τη Γλυκερία, τον ανεκπλήρωτο έρωτά του.

Ο συγγραφέας διεισδύει βαθιά στον ψυχισμό του Λάζαρου. Αφήνει τον αναγνώστη ανάμεικτα συναισθήματα για εκείνον, πότε λύπηση και πότε απορία για τις αποφάσεις του. Περιγράφει με πολύ μεγάλη επιτυχία τον άνθρωπο του σήμερα που, αν κανείς το αναλύσει, δεν αποφασίζει ο ίδιος για τον εαυτό του και που η ζωή τελικά μοιάζει με μια μεγάλη σύμβαση. Μέσα σε όλα αυτά, θίγει το θέμα της ανεργίας που μαστίζει την Ελλάδα του σήμερα και που οδηγεί τους πολίτες της χώρας βαθύτερα στην κατάθλιψη, έστω κι αν αυτοί οι ίδιοι δεν το κατανοούν.

Το «Όταν ξημερώνει…» είναι στην πραγματικότητα ένα βιβλίο που καταγράφει τη σύγχρονη πραγματικότητα, την οποία εξετάζει μέσα από το πρίσμα της καθημερινότητας, της ανεργίας αλλά κι ενός ανεκπλήρωτου έρωτα που τελικά απομυθοποιείται και δε μοιάζει καθόλου με τα όνειρα του πρωταγωνιστή.