–
γράφει η Κατερίνα Σιδέρη
–
Ο 38χρονος Άγγελος ζει σε μεγαλούπολη μια στρωμένη ζωή γεμάτη επιτυχίες. Θα κάνει δεύτερες σκέψεις και θα μπει σε δίλλημα σχετικά με την άρδην αλλαγή τρόπου ζωής του, η καρδιά του θα κονταροχτυπηθεί με τη λογική και παρόλο το δύσκολο της απόφασης, η ζυγαριά θα γείρει απειλητικά.
Η απλή και ήρεμη ζωή που θυμάται από τα πάτρια εδάφη του θα τον κερδίσει και ο ήρωας της ιστορίας μας θα βρεθεί να κάνει «μόνιμες» διακοπές στα μέρη των παιδικών του χρόνων.
Το σπίτι στο χωρίο δεν παρέχει πολλές ανέσεις, η καθημερινότητά του είναι διαφορετική, αλλά εγκλιματίζεται στη νέα τάξη πραγμάτων. Οι βόλτες στα γραφικά καφενεδάκια, οι άκληρες Βερνιγιές που ματιάζουν, κουτσομπολεύουν και παρατηρούν δίχως τακτ και ο κιμπάρης, χουβαρντάς μπάρμπα – Κώτσος, θα αποτελέσουν κομμάτια της νέας του ζωής.
…άνθρωποι που δεν έχουν ζήσει τη ζωή σε όλες τις μορφές της ποτέ δε θα μπορέσουν να τη μάθουν, όσων χρονών κι αν φτάσουν…
Ο περίεργος ήχος χατ, χατ, χατ, ο Βαγγέλης η Σούρτας, πρόεδρος του χωριού και το χρέος των 3.000€ που ποτέ δε θα εξοφληθεί, το μεγαλείο ψυχής του κυρ Γιάννου, η γυναίκα του καφετζή Αναστασία, τσιμπούρι σε όποιον της γυαλίσει και ο ειλικρινής και ντόμπρος Στέργιος, θα δώσουν μαθήματα ζωής, θα παραδειγματίσουν και θα προβληματίσουν τόσο τον Άγγελo όσο και τον αναγνώστη.
Η ζωή στο χωρίο μπορεί να έχει άλλους ρυθμούς, άλλες προτεραιότητες, αλλά υπάρχουν πολλοί κοινοί παρονομαστές που ο ήρωας μας θα ανακαλύψει εν καιρώ. Οι νέοι φίλοι που θα κολλήσουν στη μοναξιά του, ο Σταν και ο Σάκης και λίγο αργότερα η θηλυκή παρέα της Λιάνας και της Βιβής θα του χαρίσουν στιγμές απόλαυσης και ηδονής, χωρίς ο ίδιος να διψά για κάτι περισσότερο.
Ενόσω η ζωή κυλάει, ένα γεγονός θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά και θα δημιουργήσει θύελλες κουτσομπολιών και σχολίων. Μια επίσκεψη στο αστυνομικό τμήμα, μια καμπάνα εκκλησίας που χτυπά πένθιμα και τα νέα που κουβαλά μια διαθήκη ξέχειλη παράπονα, ειλικρίνεια, συγχώρεση και δικαιοσύνη, θα επηρεάσουν τον Άγγελο και θα τον γεμίσουν ενοχές και τύψεις.
…να αγαπάς τον γείτονα όπως τον εαυτό σου. Αλλά μην γκρεμίσεις τον φράχτη…
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Μιχαήλ Ράλλη, ένα μικρό βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…ποτέ μη γυρίσετε κάπου που έχετε περάσει καλά. Θα απογοητευτείτε, επειδή πλέον όλα θα είναι διαφορετικά: ο τόπος, οι συνθήκες, οι άνθρωποι, εσείς οι ίδιοι, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό…
Διαφέρει τελικά η ζωή στο χωριό και σε ποιόν τομέα;
Πόσο εύκολο είναι να προσαρμοστείς στα δεδομένα της;
Μπορείς να αποχωριστείς τον θόρυβο και την ανωνυμία της μεγαλούπολης;
Αντέχεις να στοχοποιείσαι και να σχολιάζεσαι;
Τι τελικά ψάχνεις και που το ψάχνεις;
Ερωτήσεις που θα απασχολήσουν τον Άγγελο, λίγο πριν κρίνει τη ζωή και τις αποφάσεις του, λίγο πριν ανακατέψει εκ νέου την τράπουλά του. Τι θα αποφασίσει; Δε θα σας πω. Η ζωή της πόλης, μπορεί να είναι ‘σαν’ τη ζωή του χωριού, οι άνθρωποι ‘σαν’ να μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι όλα ίδια…
Ο Ράλλης Μιχαήλ γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιαννιτσά. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Σχολή Φλώρινας στο τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης και το 2002 ξεκίνησε να εργάζεται ως δάσκαλος. Στοχεύοντας στην επαγγελματική του ανάπτυξη, παρακολούθησε δύο Μεταπτυχιακά Προγράμματα στην Ηγεσία και Διοίκηση της Εκπαίδευσης και στην Εκπαιδευτική Τεχνολογία. Πέρα από αυτό, οι εκπαιδευτικές του αναζητήσεις δεν περιορίστηκαν, αλλά συνέχισε να παρακολουθεί ετήσια επιμορφωτικά σεμινάρια στην Ειδική Αγωγή, στη Συμβουλευτική και επιπλέον ειδίκευση στην Εκπαιδευτική Ηγεσία.
Το 2020, δημοσιεύει την πρώτη του συγγραφική προσπάθεια με τίτλο Το αίμα νερό δε γίνεται(;) που χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη νουβέλα της χρονιάς. Με αυτό το βιβλίο γίνεται ακόλουθος της θέσης ότι η λογοτεχνία διαθέτει τον ρόλο της διαμόρφωσης ηθικής όχι διδάσκοντας, αλλά αναπαριστώντας τα κοινωνικά φαινόμενα, βοηθώντας τον αναγνώστη στην αναγνώρισή τους και εντέλει στην αποφυγή στρεβλώσεων ή μίμηση θετικών προτύπων.
Με αφοσίωση στην παραπάνω πεποίθηση γράφει το 2023 το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο Όταν το “σαν” μπήκε στη ζωή μας, ορίζοντας τον κάθε έναν από εμάς ως κυρίαρχο του περιβάλλοντός του εις στο διηνεκές. Οι δυνατότητες που κατέχει ο άνθρωπος είναι που δημιουργούν την ευθύνη έναντι του συνόλου, το οποίο, όπως αναφέρεται στις σελίδες, είναι ένας μαθηματικός αλγόριθμος των ανθρώπινων χαρακτηριστικών και ανάλογα με το αποτέλεσμα της πράξης καταλήγει η κοινωνία να έχει θετικό ή αρνητικό πρόσημο.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.
0 Σχόλια