Ώρα έξι και μισή
Ώρα έξι και μισή. Μ' άγγιξε ετούτο το γλυκοχάραμα το φως του αυγερινού. Ήρθε και τυλίχτηκε γύρω μου, με κράτησε σφιχτά, περπάτησε στη ψυχή μου. Προσπάθησα να φανταστώ τη μορφή του, να με νανουρίζει στην αγκαλιά του, να με παίρνει απ' το χέρι και να με ταξιδεύει σε αυλές μ' ολάνθιστα λουλούδια.
Μα πώς να το κρατήσει μια ψυχή; Πάλεψε να το εγκαταστήσει στο θρόνο της. Προσπάθησε να το αλυσοδέσει, μα φύσηξε δυνατά τ' αγέρι και το φυλάκισε στα σκοτάδια της νύχτας. Δε σε χρειάζονται τα νυχτοπούλια, έλα κοντά μου, του φώναξε απελπισμένη.
Μη φοβάσαι, πέθανε τ' αγέρι. Μάζεψε τα κομμάτια από τα όνειρά σου κι άναψε φωτιά να ζεσταθείς. Σε λίγο, με τις ηλιαχτίδες του πρωινού θα σου στείλω τριαντάφυλλα, ν' αναστηθείς με τ' άρωμά τους, να ονειρεύεσαι για πάντα την άνοιξη…
_
γράφει η Ελένη Φλεμετάκη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πάρα πολύ όμορφο!!!
Κα Ρουμελιώτη σας ευχαριστώ..
Κα. Φλεμετάκη πολύ όμορφη η γραφή σας!!! Όση ώρα διάβαζα το κείμενό σας είχα την αίσθηση ότι κρατούσα ένα μπουκέτο από τρυφερά λουλούδια!!! Την καλημέρα μου και καλή σας εβδομάδα.
Κα Ντούπη σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα όμορφα λόγια. Επειδή κι εγώ θέλω να αισθάνομαι όπως εσείς όταν διαβάσατε το κείμενο ,προσπαθώ να βλέπω την όμορφη πλευρά της ζωής, αν και τα πάντα τριγύρω μου συνηγορούν για το αντίθετο…
Το κείμενό σου είναι πολύ ρομαντικό και εκφράζει τον ψυχικό σου κόσμο.
Σας ευχαριστώ…..
Υπάρχει πάντα ένας αισιόδοξος τρόπος να βλέπουμε τα πράγματα και αυτό είναι που γεμίζει την ψυχή. Όμως αυτό απαιτεί δύναμη!
Πολλές είναι ή αλήθεια με φοβαμαι, αλλά προσπαθώ…
Ονειρική η γραφή σου Ελένη,σε ταξιδεύει και ταιριάζει απόλυτα με την ηρεμία που σου προσδίδει η εικόνα του κειμένου.Πολλά συγχαρητήρια!!!
Ευχαριστώ πολύ! Εύχομαι και σε εσάς τα καλύτερα…